بریده‌هایی از کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

«اگه دفعهٔ اول موفق نشدی، یه کم کیک بخور.»

موش کور گفت: «اینکه با خودت مهربون باشی از بهترین انواع مهربونیه.»

«وقتی احساس می‌کنی کنترل چیزهای بزرگ از دستت خارج شده ... روی چیزی که عاشقشی و صاف جلوته تمرکز کن.»

امیدوارم این کتاب به شما انگیزه بدهد، تا شاید شجاعانه‌تر زندگی کنید، با خود و اطرافیانتان مهربان‌تر باشید، و موقع نیاز، درخواست کمک کنید، که خودش خیلی کار شجاعانه‌ای است.

زندگی هم یک جورهایی همین‌جوری است، چشم به هم بزنی همه‌چیز برعکس می‌شود.

موش کور پرسید: «لیوانِ تو نصفش پره یا نصفش خالیه؟» پسرک گفت: «فکر کنم فقط از این خوشحالم که یه لیوان دارم.»

اسب گفت: «درخواست کمک به‌معنی تسلیم‌شدن نیست.» «به‌معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.»

«بزرگ‌ترین توهم اینه که فکر کنیم زندگی باید بی‌نقص باشه.»

«اشک‌ها به دلیلی سرازیر می‌شن و نشونهٔ قدرت تو هستن نه ضعفت.»

پسرک پرسید: «شجاعانه‌ترین حرفی که تا حالا زده‌ای چی بوده؟» اسب گفت: «کمک.»

اسب گفت: «درخواست کمک به‌معنی تسلیم‌شدن نیست.» «به‌معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.»

موش کور پرسید: «لیوانِ تو نصفش پره یا نصفش خالیه؟» پسرک گفت: «فکر کنم فقط از این خوشحالم که یه لیوان دارم.»

پسربچه پر از سؤال است. موش کور هم می‌میرد برای کیک. روباه اما ساکت و خسته است، چون در زندگی لطمه خورده.

پسرک پرسید: «اگه قلبمون زخمی شد چی‌کار کنیم؟» «با دوستی و همدردی و زمان باندپیچی‌ش می‌کنیم، تا اینکه دوباره با امید و خوشحالی بیدار بشه.»

پسرک زیر لب گفت: «فهمیدم واسهٔ چی اینجاییم.» موش کور پرسید: «واسهٔ کیک؟» پسرک گفت: «واسهٔ دوست‌داشتن.» اسب گفت: «و دوست‌داشته‌شدن.»

«بزرگ‌ترین توهم اینه که فکر کنیم زندگی باید بی‌نقص باشه.»

«بعضی وقت‌ها بلندشدن و ادامه‌دادن کار شجاعانه و شکوهمندیه.»

«هیچی بهتر از مهربونی نیست. آروم و بی‌صدا فراتر از همهٔ چیزهای دیگه‌ست.»

پسرک پرسید: «نصیحت دیگه‌ای هم داری؟» اسب گفت: «اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

«بیشتر موشِ‌کورهای پیری که می‌شناسم آرزو می‌کنن کاش کمتر به ترس‌هاشون گوش می‌کردن و بیشتر به رؤیاهاشون توجه می‌کردن.»