بریده‌هایی از کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

پسرک پرسید: «نصیحت دیگه‌ای هم داری؟» اسب گفت: «اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

موش کور پرسید: «لیوانِ تو نصفش پره یا نصفش خالیه؟» پسرک گفت: «فکر کنم فقط از این خوشحالم که یه لیوان دارم.»

پسرک پرسید: «شجاعانه‌ترین حرفی که تا حالا زده‌ای چی بوده؟» اسب گفت: «کمک.»

موش کور گفت: «معمولاً منتظر مهربونی می‌مونیم... ولی مهربونی با خودمون رو می‌شه همین الان شروع کنیم.»

«چقدر زیبایی هست که باید مراقبشون باشیم.»

اسب گفت: «اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

پسرک پرسید: «کِی از همیشه قوی‌تر بودی؟» «وقتی جرئت کردم ضعف‌هام رو نشون بدم.»

«بیشتر موشِ‌کورهای پیری که می‌شناسم آرزو می‌کنن کاش کمتر به ترس‌هاشون گوش می‌کردن و بیشتر به رؤیاهاشون توجه می‌کردن.»

موش کور گفت: «من خیلی کوچیکم.» پسرک گفت: «آره، ولی با بودنت تغییر بزرگی ایجاد می‌کنی.»

دوست‌داشتن می‌تونه راه خونه رو نشونت بده

ما فقط می‌تونیم بیرونِ خودمون رو ببینیم، ولی تقریباً همهٔ چیزهای مهم درونمون اتفاق می‌افتن.»

پسرک پرسید: «ضرب‌المثلی هست که موردعلاقه‌ت باشه؟» موش کور گفت: «آره.» «چیه؟» «اگه دفعهٔ اول موفق نشدی، یه کم کیک بخور.» «هوم، مؤثره؟» «هر دفعه، بلااستثنا.»

پسرک پرسید: «اینکه با دوستات باشی و هیچ کاری نکنی درواقع هیچ کاری نکردن نیست، مگه نه؟»

به‌نظرت عجیب نیست؟ ما فقط می‌تونیم بیرونِ خودمون رو ببینیم، ولی تقریباً همهٔ چیزهای مهم درونمون اتفاق می‌افتن.»

اسب گفت: «هیچی بهتر از مهربونی نیست. آروم و بی‌صدا فراتر از همهٔ چیزهای دیگه‌ست.»

«یه چیزی کشف کردم که از کیک بهتره.» پسرک گفت: «خالی نبند.» موش کور جواب داد: «راست می‌گم.» «خب، چیه؟» «بغل. موندگاری‌ش بیشتره.»

اسب گفت: «درخواست کمک به‌معنی تسلیم‌شدن نیست.» «به‌معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.»

پسرک پرسید: «کِی از همیشه قوی‌تر بودی؟» «وقتی جرئت کردم ضعف‌هام رو نشون بدم.»

«یکی از بزرگ‌ترین آزادی‌های ما اینه که انتخاب می‌کنیم چطور به چیزهای مختلف واکنش نشون بدیم.»

پسرک گفت: «بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم گم شده‌م.» موش کور گفت: «من هم همین‌طور. ولی ما دوستت داریم، و این دوست‌داشتن می‌تونه راه خونه رو نشونت بده.»