بریده‌هایی از کتاب عروس ایران؛ بانوی امپراتوری مغول

«مدتی در فراق تو دیوانه بودم و اکنون که به وصالت رسیده‌ام از خوشحالی دیوانه‌تر شده‌ام.

عاقبت گرگ‌زاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود

هر کجا تو با منی من خوشدلم گر بود در قعر چاهی منزلم

هر کس بتواند رنج فراق را تحمل کند، چه باکی از قیامت دارد؟

هر کجا تو با منی من خوشدلم گر بود در قعر چاهی منزلم

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من وین راز معما تو خوانی و نه من

من رشته محبت تو پاره می‌کنم شاید گره خورد به تو نزدیکتر شوم

برای زنان ایران زن و مرد یکسان است.

باز این چه جوانی و جمال است جهان و این حال که نو گشت زمین را و زمان راقصیده‌ای گفت.

عاقبت گرگ‌زاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود