بریده‌هایی از کتاب ره توشه عاشقان امام رضا (ع)

۱۲ اِنَّ الصَّمْتَ یکسِبُ الْمَحَبَّةَ. سکوت کردن از سخن بیهوده، محبّت دیگران را جلب می‌کند.

گوهر دُرج صفایی، یا علی موسی‌الرضا اختر برج حیایی، یا علی موسی‌الرضا بر سر تخت سعادت، با کلاه اِنّما تاج‌دار لافتایی، یا علی موسی‌الرضا در فصاحت مصطفایی، در شجاعت مرتضی زیور آل عبایی، یا علی موسی‌الرضا از نسیم سنبل گیسوی مشکینت شکست قیمت مشک خطایی، یا علی موسی‌الرضا یک زیارت مر تو را هفتاد حجّ اکبر است چون فروغ کبریایی، یا علی موسی‌الرضا

آمدم قبر تو بوسیدم و رفتم به امیدی که شب اوّل قبرم تو به دیدار من آیی

شایسته یادآوری است که هر گوهر ارزشمندی، نیازمند نگهبانی و نگهداری است و هر اندازه گوهرْ ارزشمندتر باشد، مراقبتی بیشتر می‌خواهد.

از افتخارات ما ایرانیان این است که مشهد امام رضا علیه‌السلام زیارتگاه دائمی ما است. خورشید ولایت امام رضا علیه‌السلام همواره گرمی‌بخش دل‌های عاشقان آن حضرت است. گاه به وقت نیاز و خواهش به دیدار دوست می‌شتابیم و گاه به وقت دلتنگی که ما همواره نیازمند و فقیر این درگاهیم. چه بسا یک اردوی دانشجویی یا دانش‌آموزی، بهانه‌ای برای حضور در کنار قبله‌گاه قلب عاشقان ولایت باشد و در این میان هر چه بهانه حضور باشد نیازمند آگاهی و شناخت بیشتر از آن حضرت است. پس هر چه معرفت و دانش ما به امام رضا علیه‌السلام بیشتر گردد ایمان و اعتقاد ما زلال‌تر می‌شود و ارزش و ارج زیارت ما گرانقدرتر.

یا سَائِرا زَائِرا إلی طُوسٍ أَبْلِغْ سَلامِی الرِّضَا وَ حُطَّ بِهِ مَشْهَدُ طُهْرٍ وَ أَرْضُ تَقْدِیسٍ أَکرَمُ رَمْسٍ لِخَیرِ مَرْمُوسٍ صاحب بن عبّاد ای زائر مشهد مقدّس که به سوی طوس روانی! سلام مرا به علی بن موسی الرضا برسان و در کنار بارگاهش بنشین. شهادتگاه پاکیزه و زمین مقدّسی است، که بهترین شخصیت در آن آرمیده است.