بریده‌هایی از کتاب سیاست، فلسفه و جامعه

قدرت و اقتدار ممکن است یکسان پنداشته شوند اما آن‌ها ضرورتاً یکسان نیستند. قدرت، توانایی راه خود را رفتن است، و اقتدار همان توانایی است اما بدون استفاده از اعمال تهدید و دستور، بلکه با استفاده از فضیلتِ توافق عموم که به شما حق انجام چنین کاری را بدهد. به‌عبارتی دیگر حق مشروع انجام کاری اقتدار است؛ و توانایی اعمال فرمان‌ها قدرت است.

اعتراضات، تظاهرات و بستن خیابان‌ها انواعی از رفتارهای سیاسی هستند زیرا که در ارتباط با یک اقتدار صورت می‌پذیرند. خود دولت و یا اقتدارهای دیگری که مسئولیت‌های حکومتی و دولتی مانند حمایت از قانون، آموزش و پرورش، کارهای عمرانی و غیره را بر عهده دارند نمونه‌هایی از این اقتدارها هستند

هر کنشی که اقتدار و به طور خاص اقتدار دولتی را در نظر داشته باشد رفتار سیاسی است. این اقتدار شامل مراکز مذهبی، مدارس و ارگان‌های ذی‌نفوذ دیگر و به ویژه اقتدار حکومتی می‌باشد.

یک دولت دموکراتیک غیرمستقیم یا نمایندگی، دولتی است که در آن مردم در تصمیم‌گیری در حد فاصل انتخابات نقش محدودی را در اموری همچون تصویب قانون بازی می‌کنند. حد فاصل بین انتخابات سیاستمداران حکمرانی می‌کنند هرچند نه به‌طور مطلق زیرا آن‌ها محدودیت‌های فراوانی دارند اما نقشی مستقیم‌تر و فعال‌تر از مردم دارند. در دموکراسی‌های غیرمستقیم تمایل جدیدی جهت بهره‌گیری از همه‌پرسی برای تصمیم‌گیری در مورد موضوعاتی خاص به‌وجود آمده است. در انگلیس در سال ۱۹۹۷ قرار بود که در مورد تغییر سیستم انتخاباتی در ولز و اسکاتلند تصمیم‌گیری شود. حکومت می‌توانست تصمیم نهایی را خودش بگیرد اما در نهایت با یک همه‌پرسی این تصمیم گرفته شد. در آن همه‌پرسی از مردم سؤال پرسیده شد و آن‌ها به تغییر در سیستم انتخاباتی ولز و اسکاتلند رأی مثبت دادند.

دموکراسی مستقیم که دموکراسی مشارکتی هم نامیده می‌شود، دولتی است که در آن خود مردم در ادارهٔ دولت، در قانون‌گذاری و تصمیم‌گیری نقش مستقیم‌تری ایفا می‌کنند. کشوری که بیشتر از همه مظهر دموکراسی مستقیم یا مشارکتی است دولت سوئیس در اروپا است