بریده‌هایی از کتاب از عشق و از خاک

آن وقت‌ها که جوان بودم و خیال می‌کردم هر چیزی از خدا بخواهم اجابت می‌کند، دعای کامل جزو برنامه‌هام بود. اما دیگر به این نتیجه رسیده بودم که باید خودم آستین‌ها را بالا بزنم.

هیشکی به این دنیا چیزی اضافه نمی‌کنه اِلا یه کپه کثافت. بقیه‌اش دیگه حرف مفته.

با خودم گفتم همهٔ این‌ها دست اوسّاکریم است. این درست که آن‌ها را خلق کرده، ولی این اوضاع را که او خلق نکرده. چون پیشاپیش می‌دانسته که خودشان خلقش می‌کنند. خداوند آن‌ها را آفریده و همین‌طور مرا و امر کرده: «حال خود دانید. هر غلطی دل‌تون خواست بکنید.»

چند دفعه با اوسّاکریم دردِدل کردم، ولی یقین دارم یک کلمه از حرف‌هام را نشنید. یک میلیون سال است که خودش را از گوش دادن به حرف‌های ابوالبشر معاف کرده، برای همین آدمی‌زاد خودش می‌بایست به فکر خودش باشد.

فردا یه روز دیگه است و بهتر از امروز نیست.