بریده‌هایی از کتاب زمانی که هم خانه‌ داوینچی بودم

خوشم می‌آید گاهی وقت‌ها زل بزنی تو صورت بعضی‌ها و هرچه دلت می‌خواهد به آن‌ها بگویی

در زندگی هر آدمی گاهی پیش می‌آید که آدم‌های بزرگی سر راهش سبز شوند. من خودم سر راه آدم‌های بزرگ سبز می‌شدم. یکی از این آدم‌های بزرگ «لئوناردو داوینچی» بود.

در زندگی هر آدمی گاهی پیش می‌آید که آدم‌های بزرگی سر راهش سبز شوند.

اگه می‌خواهین بدون خنده شاد به‌نظر بیاین به بهترین اتفاقی که می‌تونه تو زندگی براتون بیفته فکر کنین. هر اتفاقی که می‌تونه راستی‌راستی خوشحالتون کنه.»

هیچ‌کس دربارهٔ خوندن دفترچهٔ دایی‌بزرگه حرفی نمی‌زنیم. -‌ به هیچ‌کس دربارهٔ خوندن دفترچهٔ ... اینجا را محسن سکته زد و ریتم تکرار به هم خورد. مینا چپ‌چپ نگاهش کرد: «دوباره بگین.» -‌ به هیچ‌کس دربارهٔ خوندن دفترچهٔ ... پریسا پرید وسط: «به‌نظرتون کار زشتی نیس؟»

«آره ... خودشه ... اینو بهش می‌گن شادی ... حتی وقتی غمگینی، سعی کن شاد باشی ... این مهمه. بخند تا دنیا رو به خنده بندازی ... ادامه بدین.»

مانی فکر کرد پُربیراه هم نمی‌گوید. موبایلش را از جیب بیرون آورد و شمارهٔ محسن را گرفت.

«هر کس برای یه کاری تو این دنیاست. یکی برای این که استاد داوینچی باشه، یکی برای اینکه از کارهای داوینچی نگهداری کنه و یکی هم برای رفاقت خوبه. تو یه رفیق خوبی.»