بریده‌هایی از کتاب بازمانده

بعدها، لیلی صفحاتِ خالیِ آن را پُر خواهد کرد. از پایان داستانِ میکائیل می‌نوسید. درواقع از شروعِ داستانِ خودش.

حواصش پرت شده بود

نویسنده‌ها موجوداتِ عجیب و غریبی هستند. کلاغ‌های زاغی یا جانورانِ لاشخور. ترجیح می‌دهند دنیایی را توصیف کنند که خودشان حتّی از نفس کشیدنِ در فضای آن هم وحشت دارند، امّا وقتی که به دنبال چیزی برای الهام گرفتن هستند تا سر حد حماقت شجاع و نترس می‌شوند. آن‌هایی که واقعاً احمق هستند اگر تشخیص دهند دار زدن خودشان می‌تواند داستان بسیار جالبی از آب در بیاید، سرشان را وارد حلقهٔ دار می‌کنند و چهارپایه را هم از زیر پایشان می کشند.