بریده‌هایی از کتاب منطق عشق

«ای کاش می‌تونستم ذهن آدما رو بخونم.‌» «به محض اینکه بفهمی چی توشون می‌گذره اون وقت دیگه دلت نمی‌خواد.»

انتخاب با تو بودن انتخاب سختی نبود

دلم برای پیامات تنگ می‌شه.

«همهٔ دخترا می‌تونن حمایت‌کننده‌های خوبی باشن، اما تو فرق می‌کنی. وقتی کنارمی خیلی احساس قدرت بیشتری می‌کنم.»

و می‌دانستم درد بی‌وفایی‌اش هیچ وقت محو نمی‌شود، اگرچه داشت کمرنگ‌تر و کمرنگ‌تر می‌شد.

زمان نمی‌توانست احساسم را، یا بهتر بود بگویم بی‌احساسی‌ام نسبت به او را عوض کند.

عشق هم منطق خودش را دارد

نمی‌دانستم چطور می‌شود که آدم به آن نقطهٔ بی‌امید می‌رسد.

عشق هم منطق خودش را دارد منطقی که بارها تجربه و آزموده شده این‌گونه عشقی گرمت می‌کند و چنبره می‌زند درون دهلیزهای قلبت

وجود این همه پسر مجرد در دانشگاه علاقه‌مند شدن به پسری فقط به صورت آنلاین، خیلی مسخره بود. از مسخره هم مسخره‌تر بود.

«خوبی؟» برای سومین بار این سؤال از طرف او، بیشتر از حد معمول نشان‌دهندهٔ معنا و مفهوم خاصی بود. «آره خوبم...» چه کاری به جز دروغ گفتن می‌توانستم بکنم. «ممنون.»

هیچ پسری روی کرهٔ زمین وجود نداره که ارزش این همه ناراحتی رو داشته باشه. این رو می‌دونم؛ چون خودم هم یه همچین پسری بودم.