بریده‌هایی از کتاب مشق اخلاق (دفتر دوم)

شگفت آور است که همه انسان‌ها برای خانه‌های خود درب می‌سازند و قفل محکمی بر آن می‌نهند و کلید آن را در اختیار بیگانگان قرار نمی‌دهند تا مبادا غریبه‌ای بدون اجازه به خانهٔ آنان راه یابد، ولی راه ورود به قلب و دل خویش را باز گذاشته‌اند و هر بیگانه و غاصبی به راحتی می‌تواند وارد خانه دل آنان شود و سرمایهٔ دینی و معرفتی آنان را نابود سازد. در حالی که مراقبت و مواظبت از دل، بسیار مهم‌تر از مراقبت از خانه و لوازم زندگی است.

کسانی که می‌خواهند صاحب فرزند شوند، باید مراقب صفات باطنی خود باشند. اگر صفت رذیله‌ای بر آنان حکم‌فرما است، قبل از انعقاد نطفه، باید آن صفت رذیله را از بین ببرند یا دستِ‌کم، آن را سرکوب کنند.

خودخواهی و خودبینی و خودمحوری، در فرهنگ قرآن و عترت جایگاهی ندارد و بلکه بسیار نکوهش شده است. پیغمبر اکرم (ص) در وصایای خود می‌فرمودند که چند چیز در امّت من عملی نخواهد شد و یکی از آن موارد، قانون مواسات است. به‌راستی عمل به قانون مواسات در زمان فعلی کجا پیدا می‌شود؟ واقعاً خیلی کم است.

مسلمان، آن‌هم شیعه، معنا ندارد که از رحمت خداوند مأیوس باشد.

موفّقیت انسان در زندگی و تأمین آتیه نیز، به‌بیداری و عبادت سحرگاهان بستگی دارد.

امام خمینی (ره) در درس می‌فرمودند: «اگر به‌راستی بدانم کسی محتاج است، باید عبای خود را بفروشم و از وی دستگیری کنم».

امام خمینی (ره) در درس می‌فرمودند: «اگر به‌راستی بدانم کسی محتاج است، باید عبای خود را بفروشم و از وی دستگیری کنم».