بریده‌هایی از کتاب گله گرگ

چیزی را بپوشید که می‌خواهید. کسی را دوست داشته باشید که می‌خواهید. چیزی بشوید که تصورش را می‌کنید. هرچیزی را که می‌خواهید ایجاد کنید. شما هرگز شنل‌قرمزیِ کوچک نبوده‌اید، همیشه گرگ بوده‌اید.

در مسیر حرکت کن، با کسی حرف نزن، سرت پایین و در کلاهِ شنلت پنهان باشد. او در ابتدا از قوانین پیروی می‌کند؛ اما پس‌ازآن کمی جرئت می‌کند که کنجکاو باشد و از مسیر خارج می‌شود. قطعاً همان موقع است که گرگ بزرگ بدذات را می‌بیند و غوغا به‌پا می‌شود. پیام این داستان‌ها روشن است: از قوانین پیروی کنید. کنجکاو نباشید. زیاد حرف نزنید. انتظار بیش‌تری نداشته باشید. در غیر این صورت، اتفاقات بدی خواهد افتاد. اما وقتی به جهان و همچنین به گذشتهٔ زندگی‌ام نگاه می‌کنم، برایم روشن می‌شود که این داستان‌ها درست نیست. هرچیز خوبی که به‌سراغ من و زنانی که به آن‌ها احترام می‌گذارم آمده است زمانی اتفاق افتاده است که جرئت کرده‌ایم از مسیر خارج شویم.

گرگ‌ها که بسیاری می‌ترسیدند تهدیدی برای نظام طبیعت باشند، مایهٔ نجات سیستم شدند. اکنون، به دنیای خودمان نظاره کنید: می‌بینید چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ زنان که خیلی‌ها با نگرانی آن‌ها را تهدیدی برای کشور می‌دانند، مایهٔ نجات جامعهٔ ما خواهند شد. حالا، ما کسی هستیم که منتظرش بودیم: ما گرگیم.

در ذات هر زنی گرگی وجود دارد. قبل از این‌که دنیا به او بگوید چه کسی باشد، برای گرگ‌بودن خلق شده است. گرگِ او استعدادش، قدرتش، رؤیاهایش، سخنانش، کنجکاوی‌اش، شجاعتش، شایستگی‌اش، و انتخاب‌هایش هستند، واقعی‌ترین هویتش.

سپاسگزار باشید، اما فقط سپاسگزار نباشید. سپاسگزار و شجاع باشید. سپاسگزار و بلندپرواز باشید. سپاسگزار و صالح باشید. سپاسگزار و پایدار باشید. سپاسگزار و مُصِر باشید. برای آن‌چه دارید سپاسگزار باشید و آن‌چه شایستگی‌اش را دارید تقاضا کنید.

در ذات هر زنی گرگی وجود دارد. قبل از این‌که دنیا به او بگوید چه کسی باشد، برای گرگ‌بودن خلق شده است. گرگِ او استعدادش، قدرتش، رؤیاهایش، سخنانش، کنجکاوی‌اش، شجاعتش، شایستگی‌اش، و انتخاب‌هایش هستند، واقعی‌ترین هویتش

خطاب به گلّهٔ گرگ‌ها تلاش کنید، شکست بخورید، احساس کنید که می‌سوزید، سپس شکست را به نیروی محرک تبدیل کنید.

شنل‌قرمزی کوچک درحالی‌که دستورالعملی مشخص و دقیق دریافت می‌کند از جنگل می‌گذرد: در مسیر حرکت کن، با کسی حرف نزن، سرت پایین و در کلاهِ شنلت پنهان باشد. او در ابتدا از قوانین پیروی می‌کند؛ اما پس‌ازآن کمی جرئت می‌کند که کنجکاو باشد و از مسیر خارج می‌شود. قطعاً همان موقع است که گرگ بزرگ بدذات را می‌بیند و غوغا به‌پا می‌شود. پیام این داستان‌ها روشن است: از قوانین پیروی کنید. کنجکاو نباشید. زیاد حرف نزنید. انتظار بیش‌تری نداشته باشید. در غیر این صورت، اتفاقات بدی خواهد افتاد. اما وقتی به جهان و همچنین به گذشتهٔ زندگی‌ام نگاه می‌کنم، برایم روشن می‌شود که این داستان‌ها درست نیست. هرچیز خوبی که به‌سراغ من و زنانی که به آن‌ها احترام می‌گذارم آمده است زمانی اتفاق افتاده است که جرئت کرده‌ایم از مسیر خارج شویم.

خطاب به گلّهٔ گرگ‌ها تلاش کنید، شکست بخورید، احساس کنید که می‌سوزید، سپس شکست را به نیروی محرک تبدیل کنید.

هنگامی که با ترس از ناکامی زندگی می‌کنیم ریسک نمی‌کنیم، با کل وجود خودمان کاری را شروع نمی‌کنیم؛ بنابراین قبل از این‌که حتی شروع کنیم، به شکست می‌رسیم. بیایید دیگر نگران نباشیم که «اگر شکست بخورم چه؟» درعوض، به خودمان قول بدهیم: «وقتی شکست خوردم، بازهم پابرجا خواهم ماند.»

مرا فراموش کنید. شمارهٔ پیراهنم را فراموش کنید. نامم را فراموش کنید. اصلاً فراموش کنید که وجود داشته‌ام. مدال‌هایی را که برنده شده‌ام، رکوردهایی را که زده‌ام، و ازخودگذشتگی‌های انجام‌شده را هم فراموش کنید. می‌خواهم میراثی را به‌جا بگذارم که در آن توپ برای همیشه به جلو حرکت کند و نسل بعد آن‌قدر کارهای بزرگی را انجام دهد که دیگر کسی از من یاد نکند. بنابراین مرا فراموش کنید؛ زیرا روزی که فراموش می‌شوم، روز موفقیت‌مان خواهد بود.

زن‌بودن نوع خاصی از تنهایی است. ما در فضاهای کوچکِ خود گیر افتاده‌ایم و از یکدیگر جدا شده‌ایم.

الهام‌بخش‌ترین چیز روی زمین زنی است که به خودش باور دارد، کسی که ۱۰۰ درصدِ توان خودش را به‌کار می‌گیرد، و کسی که بدون سرافکندگی به عظمت خودش اعتراف می‌کند.

جهان باید ببیند که زنان ریسک‌پذیرند شکست‌های بزرگ می‌خورند و بر حقِ ماندن و ازنو شروع‌کردنِ خود اصرار می‌ورزند، دوباره و دوباره. قهرمان هرگز اجازه نمی‌دهد که شکست کوتاه‌مدت او را از بازی بلندمدت بیرون براند.

بیایید دیگر نگران نباشیم که «اگر شکست بخورم چه؟» درعوض، به خودمان قول بدهیم: «وقتی شکست خوردم، بازهم پابرجا خواهم ماند.»

زنان دیگر نباید شکست را مایهٔ نابودی خودشان بدانند، بلکه باید شروع کنند به استفاده از شکست به‌عنوان نیروی محرک. ناکامی چیزی نیست که به‌خاطر آن شرمنده باشیم. دلیلی بر بی‌لیاقتی هم نیست. شکست چیزی است که باید از آن انگیزه گرفت.

ما زنان هنوز به قدرت شکست دست نیافته‌ایم. وقتی شکست روی می‌دهد، وحشت‌زده می‌شویم، آن‌را انکار یا آن‌را کاملاً رد می‌کنیم. در بدترین حالت، شکست را مدرکی می‌دانیم که ثابت می‌کند همیشه دغل‌بازانی بی‌لیاقت بوده‌ایم. مردان اجازه داشته‌اند شکست بخورند و بازهم به بازی ادامه دهند. چرا باید اجازه دهیم شکست ما را از زمین بازی اخراج کند؟ مردانِ ناکامل از ازل قدرت و اجازهٔ ادارهٔ دنیا را داشته‌اند. اکنون وقت آن است که زنانِ ناکامل به خودشان اجازهٔ پیوستن به آن‌ها را بدهند.

هر زنی رهبر زندگی خود است. آن قدرت را از دست ندهید. خواهان آن باشید. برای آن ارزش قائل شوید. از آن استفاده کنید. مظهر رهبری فقط مردی که در رأس امور نشسته است نیست، بلکه هر زنی است که اجازه می‌دهد حق و رأیش زندگی خود و کسانی را که برای وی باارزش‌اند هدایت کند.

آن‌چه این شکاف پرداخت حقوقی را حفظ می‌کند فقط استحقاق و مشارکت مردان نیست، بلکه سپاسگزاربودن و قانع‌بودن زنان هم هست. قدردانی ماست که باعث می‌شود قدرت حاکمْ به خواستهٔ فقط بخشی از ما رسیدگی کند تا مطمئن شود که بقیهٔ ما درست رفتار خواهیم کرد.

در سه ماهِ اولِ سال ۲۰۱۸، زنان در ایالات متحده، ۸۱.۱ درصدِ آن چیزی را کسب کردند که همتایانِ مذکر آن‌ها در تمام صنایع و عصرها به‌دست آوردند. مطالعات نشان داده‌اند که به‌طور متوسط، زنان باید ۶۶ روز بیش‌تر کار کنند تا حقوق و دستمزدی مشابهِ همتایان مرد به‌دست آورند. نابرابریِ دستمزد حتی برای زنان رنگین‌پوست ویران‌کننده‌تر است: به‌ازای هر یک دلاری که به مردانِ سفیدپوستِ همتای زنانِ رنگین‌پوست پرداخت می‌شود، معمولاً زنان سیاه‌پوست فقط ۶۳ سِنت و زنان لاتین تنها ۵۴ سِنت دریافت می‌کنند.