بریده‌هایی از کتاب انگار کسی سیب تو را گاز زده

راهی که رفیقان به خطا پیمودند خود را به غبار ناکسان آلودند از جمع کسان شدند منها، یعنی بودند میان ما و تنها بودند

یک قطره نبوده‌ای دریا شده‌ای آدم نشده صاحب حوا شده‌ای دستان کسی غیر خدا در کار است از بی پدری اگر مسیحا شده‌ای

مرغ دل من همیشه کوکو میکرد بی وقفه هوای دیدن او میکرد فکرم همه ‌اینکه عشق پنهان ماند اشکم همه جا دست مرا رو میکرد

هم معنی، هم ردیف شعرم هیچ است یعنی که کتاب عمرم از دم هیچ است از طرز نگاه‌این و آن فهمیدم هیچ است جهان و زندگی هم هیچ است

انگار فرشته نه، خدایم شده‌ای هر روز بهانه‌ی دعایم شده‌ای یک لحظه اگر نبینمت میمیرم تو عادت خوب چشمهایم شده‌ای