بریده‌هایی از کتاب وقایع‌نگاری یک جنایت فرهنگی

دکترا می‌گن یه کم غصه برای سلامتی لازمه

سمج‌تر از همه، دخترکی ریز نقش سبزه رو ـ به اسم پریسا، پریوش، پری ناز ... چیزی در این مایه‌ها ـ بود که با کمک عمل‌های جراحی متعدد داشت خودش را روزبه‌روز بیشتر شبیه آنجلینا جولی می‌کرد.

مطمئناً قصد دارد قسمتی از کارها را به من تحمیل کند مخصوصاً اگر ببیند مشغول خواندن روزنامه هستم. بعد از سال‌ها زندگی مشترک، هنوز اهمیت مطالعه در کار من را به رسمیت نمی‌شناسد.

پدر هم سکوت می‌کرد و دنبالهٔ صحبت را نمی‌گرفت. نمی‌دانم شاید به خاطر اینکه دار و ندارش را مدیون خاندان میرکمالی بود و با یک اشاره آقا سیدجواد، پدر وجیهه سادات، مادرم، ممکن بود از هستی ساقط شود.

من که آخرین فرزند و تک پسر خانواده بودم عملاً در بین زنان و زیر سایه زنان بزرگ شدم.