بریده‌هایی از کتاب عاشق بارانی من

"هی! بی‌کس که باشی میفهمی که چه جوری دوست داری خیلی‌ها را به خودت ربط بدهی! "

براستی که عشق عصاره‌ی بودن است، به انسان توانی می‌بخشد که مجنون وار، با علاقه کوه مصائب را بشکند و بر هر پاره سنگ به جا مانده از آن، نقش صد آیینه‌ی، لیلی قلبش را ثبت کند.

"بی‌بی میخوام از حال و هوایی که دارم در بیام، همش زندگی منو اینطرف اونطرف میکشوند، حالا میخوام زندگیو دنبال خودم بکشونم! "

بودم، از خداوند می‌خواستم که تقدیری زیبا و عاشقانه را برای فرزندانم رقم بزند، چرا که بی عشق زندگی فقط گذران لحظه‌های پیاپی است و این عشق است که یاد ما را در جریان عبور رودخانه‌ی داستان زندگی، ماندگار می‌کند.

اصلا نمی‌فهمیدم بی‌بی چه می‌گوید، همانطور چند ثانیه‌ای نگاهش کردم تا آنکه خود بی‌بی شروع کرد به توضیح دادن:

"نه از سرم میفتی نه از چشمم کجای دلم نشسته‌ای که جایت اینقدر امن است! "

"لالایی کن عزیزم دنیا زشته همه چی توی دست سرنوشته لالایی کن که شاید توی رویا قشنگتر شن همه رسمای دنیا لالایی کن تا من آروم بگیرم شاید وقتی که خوابیدی بمیرم لالایی کن منم با تو می‌خوابم که مثل عکسی کهنه توی قابم لالایی کن چشات مثل ستاره داره خاموش میشه از غم دوباره لالایی کن که تب داره نگاهت مثه من بگذر از بخت سیاهت لالایی کن نترس که پیشتم من بزن این بغض تنهاییتو بشکن لالایی کن شدی پژمرده و زرد که لعنت بر کسی که با تو این کرد لالایی کن با هم آروم بگیریم و اونوقتی که خوابیدیم بمیریم"

"یک آسمان پرنده روی شاخه‌ها در باغ بامداد یک آسمان پرنده سرگرم شستشو در چشمه سار باد! یک آسمان پرنده، در بستر چمن آزاد، مست، شاد... از پشت میله‌ها، بغضی به های های شکستم، قفس مباد!

"هی! بی‌کس که باشی میفهمی که چه جوری دوست داری خیلی‌ها را به خودت ربط بدهی! "

"یک آسمان پرنده روی شاخه‌ها در باغ بامداد یک آسمان پرنده سرگرم شستشو در چشمه سار باد! یک آسمان پرنده، در بستر چمن آزاد، مست، شاد... از پشت میله‌ها، بغضی به های های شکستم،