بریده‌هایی از کتاب به سوی بهشت

زیارت آن حضرت، از حسناتی که گناه را محو می‌کند و مشمول عموم: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یذْهِبْنَ السَّیئاتِ» است.

بعضی شبهه پراکنی نموده‌اند که: آیا ممکن است زیارت باعث آمرزش گناهان انسان شود؟ آیا نقل این مطالب باعث جرأت مردم بر ارتکاب گناه نیست؟! پاسخ: آری زیارت موجب آمرزش است، نظیر توبه که در کتاب و سنّت وارد شده بدون این‌که باعث جرأت مردم بر گناه شود. با توجه به اینکه مخاطب ما کسانی هستند که به قرآن و روایات اعتقاد دارند، ما از آنها سؤال می‌کنیم: آیات و روایاتی که در مورد عفو و رحمت خدا و آمرزش گناهان به صورت مطلق وارد شده مانند آیات: «(قُلْ یا عِبَادِی الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ لاَتَقْنَطُوا مِن رَحْمَةِ اللّه‌ِ إِنَّ اللّه‌َ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم» و «إِنَّ اللّه‌َ لاَ یغْفِرُ أَن یشْرَک بِهِ وَیغْفِرُ مَا دُونَ ذلِک لِمَن یشَاءُ» و امثال آن چه توجیهی دارد؟! آیات و روایاتی که به گنهکار گوید در صورت توبه و استغفار و بازگشت به سوی خدا، گذشته تاریک او نادیده انگاشته می‌شود و با بی‌گناه برابر می‌شود، چگونه قابل قبول است؟ بسیاری از اعمال که سبب مغفرت و آمرزش دانسته شده، بلکه آیه مبارکه: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یذْهِبْنَ السَّیئاتِ» را چگونه تحلیل می‌کنید؟ آیا این آیات مردم را به اشتباه می‌اندازد که: ای بندگان هر چه می‌خواهید گناه کنید، خداوند شما را می‌بخشد؟

به تعبیر محدّث و فقیه بزرگوار شیخ یوسف بحرانی رحمه‌الله، «زیارت خدا» کنایه از برتری رتبه و پاداش فراوان زائر (و قرب معنوی او به خدای تبارک و تعالی) است که گویا او را به آسمان بالا برده و به عرش خود ـ که جایگاه عظمت اوست ـ نزدیک کرده است.

حضرت ثامن الحجج علیه‌السلام در ضمن روایتی می‌فرمایند: خدا دیدار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم را زیارت خودش قرار داده، چنان‌که اطاعت و پیروی از ایشان را اطاعت و پیروی خودش می‌داند. کسی که خدا را به «وجه و صورت» ـ به هر نحوی که باشد ـ وصف کند کافر است، مراد از «وجه اللّه‌» پیامبران و حجّت‌های معصوم علیهم‌السلام هستند.

خدای تعالی در آخر روز عرفه، پیش از توجه به کسانی که در صحرای عرفات هستند، به زوّار امام حسین علیه‌السلام نظر دارد.

از امام صادق علیه‌السلام پرسیدند: آیا برای زیارت امام حسین علیه‌السلام وقت خاصی هست که فضیلت بیشتری داشته باشد؟ حضرت فرمود: همیشه به زیارت آن حضرت مشرّف شوید، چرا که آن بهترین موضوع است، هرکس بیشتر برود خیر بیشتری نصیب او شده و هر کس کم برود از بهره خود کاسته است. و سعی کنید زیارت شما در اوقات شریفه واقع شود که ارزش عبادات چند برابر است، و آن زمان‌هایی است که فرشتگان برای زیارت حضرتش فرود می آیند.

مسافری که نمازش شکسته است، بهتر است در حرم سیدالشهدا علیه‌السلام نمازش را تمام بخواند (نظر فقها در تعیین محدوده آن متفاوت است) .

امام صادق علیه‌السلام به مفضل فرمود: زیارت بروید بهتر از آن است که زیارت نروید، و زیارت نروید بهتر از آن است که زیارت بروید. او خدمت حضرت عرض کرد: (با این فرمایش) کمرم را شکستید! حضرت فرمود: سر قبر پدرانتان با غم و اندوه می‌روید ولی هنگام زیارت امام حسین علیه‌السلام با سفره‌ها (ی رنگین) !!هرگز (این کار صحیح نیست) مگر آن که ژولیده و گردآلود باشید.

روایات فراوان دلالت دارد که اجابت دعا در کنار قبر سیدالشّهدا علیه‌السلامقطعی است. از عطیه‌های خدا به آن حضرت، در برابر شهادت، آن بود که قبر حضرت را محل استجابت دعا قرار داد. هر گرفتار، غمناک، گنهکار، بیمار و.... نزد آن حضرت دعا کند، خدا به برکت آن حضرت مشکلش را برطرف می‌کند، و برای او فرجی سریع می‌رساند.

خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام به زائران سیدالشّهدا علیه‌السلام توجّه و عنایت خاصّی دارند، همه دعاگوی آنان بوده هر صبح و شام برای آنان درخواست رحمت می‌نمایند. به ویژه حضرت فاطمه علیهاالسلام در کنار مرقد مطهّر ایشان حاضر شده و برای آنان طلب آمرزش می‌فرماید.