بریده‌هایی از کتاب مرگ؛ دفتر بیست و ششم

وقتی انسان سودای مرگ در سر می‌پروراند، بی‌گمان به مقامی که دیگران از آن بی‌بهره‌اند، رسیده است.

میهمانی است ناخوانده و ناخوشایند؛ هماوردی شکست‌ناپذیر که می‌کشد و قصاص نمی‌شود.

دلبستگی انسان به زندگی دنیوی، به میزان مرگ اندیشی‌اش وابسته است.