بریده‌هایی از کتاب دنیای اینشتین؛ چگونه دیدگاه اینشتین درک ما را از فضا و زمان تغییر داد

اگر شخصی در حال سقوط آزاد باشد، وزن خودش را حس نخواهد کرد.

دنیای او داشت به سرعت در هم می‌پیچید. حتی یکبار به ذهنش رسید که کنار خیابان ویولن بزند و گدایی کند. پدرش که پسرش را در این مخمصهٔ بزرگ دید، نامه‌ای به پروفسور ویلهلم اوستوالد نوشت و از او درخواست کرد تا پسرش را به عنوان دستیارش انتخاب کند. (اوستوالد هیچ وقت جواب آن نامه را هم نداد و جالب این‌جاست که یک دهه بعد او اولین نفری بود که اینشتین را نامزد جایزهٔ نوبل معرفی کرد.)

هنگام راه رفتن نیز کمی می‌لنگید و این به خاطر یک مشکل مادرزادی بود (یکی از پاهایش کوچکتر از دیگری بود) و همین علت بود که او را از همه جدا می‌کرد.

یکبار اینشتین به خاطر نخواندن دستورالعمل آزمایشگاه انفجار بزرگی به بار آورد و دست راستش به شدت آسیب دید به‌طوری که برای بند آوردن خون به بخیه نیاز پیدا کرد. رابطه‌اش با پرنت آنقدر بد شده بود که پرنت به او نمره ۱ را که کمترین نمرهٔ ممکن بود در درسش داد. پروفسور ریاضیات، هرمان مینوکوفسکی به او لقب سگ تنبل را داده بود.

تمام نظریه‌های فیزیک، به جز قسمت ریاضیاتی‌شان باید به قدری ساده باشند که حتی یک کودک هم بتواند آن‌ها را بفهمد.