بریده‌هایی از کتاب داستان‌های روبه‌رو؛ جلد اول

پیامبر (ص) فرمود: «برای دو نفر که یکدیگر را دوست دارند، هیچ سعادتی همانند ازدواج نیست!»

برای عروس پیراهنی نو خریده شده بود. آن را در شبی که به خانهٔ علی (ع) می‌رفت، پوشید. همان شب، زن فقیری به در خانه‌شان آمد و لباس کهنه‌ای خواست. فاطمه (س) لباس نو را به او بخشید و خود لباس کهنه را پوشید تا به این آیه عمل کرده باشد: «به مقام نیکی نمی‌رسید مگر آن‌که از آن‌چه دوست دارید، در راه خدا انفاق کنید.» (آل عمران/(ص) ۲)

مهریهٔ فاطمه (س) ۴۸۰ درهم بود. به پدرش گفت: «کاش این مهریه را به علی (ع) بر می‌گرداندی و از خدا می‌خواستی مهریهٔ مرا شفاعت گناهان امت تو قرار دهد!»

امتی که ضعیف در میان آن‌ها نتواند حق خود را بدون لکنت زبان بگیرد، هرگز به رستگاری و پاکی نخواهد رسید.

فرمود: «همهٔ مردم مانند دندانه‌های شانه با هم برابرند. هیچ عربی بر عجم و هیچ سفیدی بر سیاه برتری ندارد، مگر به سبب پرهیزکاری.

فرمود: «در کارهای شخصیتان از دیگران کمک نخواهید؛ هرچند تقاضای چوبی برای خلال باشد.» جای دیگری به گروهی گفت: «بهشت را برایتان ضمانت می‌کنم به شرط آن که هرگز از کسی چیزی نخواهید.»

روزی پیامبر (ص) در جمع اصحاب فرمودند: - خدا به فرشتهٔ وحی فرمان داد تا سرزمینی را که کافران و تبهکاران در آن می‌زیستند، نابود کند. فرشته پرسید: «آن عابد پرهیزکاری را که در میان آن قوم است چه کنم؟» فرمان رسید: «او را پیش از دیگران به زمین فرو ببر!» فرمود: «پروردگارا! مرا از حکمت آن آگاه کن!» خدا فرمود: «به او توان امر به معروف و نهی از منکر داده بودم، اما به کار نبرد.»

پیامبر (ص) فرمود: «برای دو نفر که یکدیگر را دوست دارند، هیچ سعادتی همانند ازدواج نیست!»

پیامبر (ص) فرمود: «برای دو نفر که یکدیگر را دوست دارند، هیچ سعادتی همانند ازدواج نیست!»

روزی پیامبر (ص) در جمع اصحاب فرمودند: - خدا به فرشتهٔ وحی فرمان داد تا سرزمینی را که کافران و تبهکاران در آن می‌زیستند، نابود کند. فرشته پرسید: «آن عابد پرهیزکاری را که در میان آن قوم است چه کنم؟» فرمان رسید: «او را پیش از دیگران به زمین فرو ببر!» فرمود: «پروردگارا! مرا از حکمت آن آگاه کن!» خدا فرمود: «به او توان امر به معروف و نهی از منکر داده بودم، اما به کار نبرد.»