بریده‌هایی از کتاب تصویر عشق: مجموعه اشعار و پیام‌ها

شب یلدا بدون پایان نیست می‌توانی از آن طلوع کنی

ذهن ما باغچه است گل در آن باید کاشت و نگاری گل من علف هرز در آن می‌روید زحمت کاشتن یک گل سرخ کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است گل بکاریم بیا تا مجال علف هرز فراهم نشود

همه روز اوّل صبح سکه مهر و محبّت را از قلّک دل برداریم و ببخشیم به اوّل نفری که به ما می‌تابد اوّلین عابر امروز که از کوچه ما می‌گذرد و صمیمانه بگوییم: «سلام»

در میان هر سیب دانه محدودیست در دل هر دانه سیب‌ها نامحدود چیستا نیست عجیب دانه باشیم نه سیب

عابری شاید عاشقی باشد پس به هر عابری سلام کنیم

طول عمر ما، سنّ و سال ماست عرض عمر ما قیل و قال ماست ارتفاع عمر پر و بال ماست حجم عمر ما کمال ماست

می‌شود شعله بود با یک شعر می‌شود شب شکست با یک شمع می‌توان باغ بود با یک سرو می‌شود سایه داشت با یک برگ

گلی در باغ اگر روئید اگر افسرد اگر خشکید رسد تاباز فصل گل به گلدان مهربانی کن

پیش چشمم امشب زندگی خواهد سوخت اختری خواهد خفت مادری خواهد مرد

و بدانید که در بازی عشق شرط بستم با خویش باختم دنیا را زندگی را بُردم

بگشاییم کمی پنجره را بفرستیم که اندیشه هوایی بخورد

و بدانید که در بازی عشق شرط بستم با خویش باختم دنیا را زندگی را بُردم

هیچ می‌دانی آیا ابر کالسکه نوزاد همین بارانست

حسن باران این است که زمینی‌ست، ولی آسمانی شده است

گر ساغرم پر می‌کنی من ترک مسجد می‌کنم میخانه برده‌ست آنچنان حلاجها بر دارها

دیده بستی، رفتی و خدا می‌داند که پس از رفتن تو چه شبی بر ما رفت ای دل آرام سفر کرده خطر کن برگرد

دل بُریدی، رفتی و خدا می‌داند که پس از رفتن تو چه دلی از ما سوخت