بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم؟

هیچ کس به تنهایی به قله نمی‌رسد. آدم‌هایی که به نظر می‌رسد همه چی دارند، در طول سال‌ها قلب‌ها و ذهن‌های صدها انسان دیگر را تسخیر کرده‌اند و با کمک آن‌ها بوده که توانسته‌اند به بالای نردبان کاری یا اجتماعی که انتخاب کرده‌اند، برسند.

وقتی با یک نفر که می‌تواند دوست یا همسرت بشود آشنا می‌شوی، زندگی‌ات را طوری نشان بده که احساس کند آدم جالبی برای آشنا شدن با او هستی.

قبل از اینکه اتفاق مورد نظرت در واقعیت رخ بدهد، آن را در ذهنت تماشا کن پیشاپیش در ذهنت آن فرد «فوق‌العاده‌ای» را که می‌خواهی باشی تصور کن. خودت را ببین که داری «آویزان از دندانت» راه می‌روی، دست می‌دهی، «لبخند غرق‌کننده» می‌زنی و رابطهٔ چشمی «چسبنده» ایجاد می‌کنی. صدای خودت را بشنو که داری راحت با دیگران حرف می‌زنی. لذت درک این مسئله را که الآن در اوج هستی و همه به سوی تو جذب می‌شوند، در وجودت حس کن. خودت را در ذهنت یک «آدم فوق‌العاده» تجسم کن. مطمئن باش که همهٔ اینها به‌طور خودکار اتفاق می‌افتد.

«برای مردم مهم نیست چقدر آن‌ها را می‌شناسی، بلکه آنچه برایشان مهم است این است که چقدر به آن‌ها اهمیت می‌دهی.»

وقتی دیگران را معرفی می‌کنی، قلاب بدون طعمه‌ای را در آب نینداز و بعد با نیش باز ساکت نایست تا آن دو تا آدم خودشان را به در و دیوار بکوبند تا موضوعی برای حرف زدن پیدا کنند. در عوض بر سر قلاب گفتگو طعمه بگذار تا آن‌ها آن را به دندان بگیرند و شروع به حرف زدن کنند. وقتی که چانهٔ آن‌ها گرم شد، اگر دوست داشتی بمان و اگر دوست نداشتی، به سراغ کار خودت برو.

این گفته که چشم‌های هلنِ تروا کشتی‌ها را به آب می‌انداخت و دیوی کراکت می‌توانست خرسی را سر جایش میخکوب کند، تا حد زیادی حقیقت دارد.