بریده‌هایی از کتاب آشنایی با تاریخ ادیان

دین یک واژه ایرانی و فارسی بوده که بعدها به زبانهای سامی (عبری، آرامی، عربی) راه یافته است. دین در اوستا به صورت دئنا (Daena) آمده و به معنی ضمیر و وجدان پاک است.

فرقه صدوقیان که وابسته به خاندانی از کاهنان «صدوق» نام بودند، مردمانی ثروتمند و اشراف بودند که عقاید عامیانهٔ یهود را قبول نداشتند و به روایات و کتابهای قدیم یهود تا آنجا معتقد شدند که مخالف عقل و منطق نباشد. بنابراین اینان تحت تأثیر اندیشه‌های یونانی بودند. و از معتقدات دیگر مانند وجود ملائکه و ایمان به روز قیامت و باور به ظهور مسیح استنکاف ورزیدند و تابع فلسفهٔ عقلایی یونان بودند.

در دوره مکابیان اگر چه یهودیان از جنبهٔ سیاسی مستقل بودند، اما از نظر فرهنگی تحت نفوذ اندیش‌های یونانی قرار گرفتند. به نظر محققین بعضی از کتابهای عهد عتیق مانند؛ امثال و جامعه سلیمان و کتاب ایوب در آن عصر نوشته شده است. زیرا نفوذ افکار یونانی درین کتابها کاملاً مشهود است، یعنی در اثبات عقاید دینی یهودیان همان روش استدلال و منطق یونانی بکار رفته است. در اسکندریه هم که اندیشه‌های نو افلاطونی رو به گسترش بود، فیلسوفی یهودی به نام «فیلون» محتویات تورات را با فلسفه یونانی وفق داد و متون خشک تورات را تفسیر عارفانه نمود.

دین یک واژه ایرانی و فارسی بوده که بعدها به زبانهای سامی (عبری، آرامی، عربی) راه یافته است. دین در اوستا به صورت دئنا (Daena) آمده و به معنی ضمیر و وجدان پاک است.

ادیان مردم بابل خدمات ارزنده‌ای به عالم بشریت نموده است که یکی پیشرفت علم نجوم و هیأت است و دیگری علم تشریح. مردم بابل برای پیشگویی گوسفندی را پرورش می‌داند. و پس از فربه شدن آن را می‌کشتند و در احشاء آن و خصوصاً جگرش دقت می‌کردند و با دیدن خطوط و علایمی که بر روی جگر مشخص می‌شد، به نظر خود از حوادث آینده آگاهی می‌یافتند. همین دقّت در اعضای بدن حیوانات موجب پیشرفت علم تشریح شد.

صلیبی که امروزه مسیحیان به گردن می‌اندازند و حتی زیور و زینتی که غالباً زنان حمایل می‌بندند، از نظر جامعه‌شناسان از آثار فیتیش پرستی می‌باشد. از نمونه بسیار رایج این آثار تعویذ و طلسم است که در تمام جوامع به نوعی متداول است. تعویذ، دعاها واشیائی که برای رفع بلا و چشم زخم یا برای رسیدن به مراد بر بازو می بندند ویا برگردن می‌آویزند.

بنابراین دین دارای سه جنبه است: اقرار به زبان، اعتقاد دورنی؛ و عمل به ارکان.

دین یک واژه ایرانی و فارسی بوده که بعدها به زبانهای سامی (عبری، آرامی، عربی) راه یافته است. دین در اوستا به صورت دئنا (Daena) آمده و به معنی ضمیر و وجدان پاک است.

دین یک واژه ایرانی و فارسی بوده که بعدها به زبانهای سامی (عبری، آرامی، عربی) راه یافته است. دین در اوستا به صورت دئنا (Daena) آمده و به معنی ضمیر و وجدان پاک است.