بریده‌هایی از کتاب انسان ۲۵۰ ساله (حلقه دوم)

اگر با یک دید واقع‌بین و منطقی نگاه کنیم، بشریت یکجا مرهون فاطمهٔ زهرا سلام الله علیها است. این گزاف نیست

پیغمبر نامه‌ها نوشت، مجادله‌ها کرد، سخن‌ها گفت، لشکرکشی‌ها کرد، سختی‌ها کشید، در محاصرهٔ اقتصادی افتاد، کار به جایی رسید که مردمِ مدینه دو روز و سه روز گاهی نان برای خوردن پیدا نمی‌کردند. تهدیدهای فراوان از همه طرف، پیغمبر را احاطه کرد. بعضی از مردم نگران می‌شدند، بعضی متزلزل می‌شدند، بعضی نق می‌زدند، بعضی پیغمبر را به ملایمت و سازش تشویق می‌کردند؛ اما پیغمبر در این صحنهٔ دعوت و جهاد، یک لحظه دچار سستی نشد و نشد و با قدرت، جامعهٔ اسلامی را پیش بُرد و بُرد، تا به اوج عزت و قدرت رساند؛ و همان نظام و جامعه بود که در سال‌های بعد توانست به قدرت اول دنیا تبدیل بشود به برکتِ ایستادگی پیغمبر در میدان‌های نبرد و دعوت

علی را عدلش به خاک‌وخون غلتاند. اگر امیرالمؤمنین می‌خواست عدالت را رعایت نکند، اگر می‌خواست ملاحظه‌کاری بکند، اگر می‌خواست شأن و مقام و شخصیت خودش را بر مصالح دنیای اسلام ترجیح بدهد، موفق‌ترینِ خلفا می‌شد و قدرتمندترین و هیچ معارضی هم پیدا نمی‌کرد. اما امیرالمؤمنین شاخص حق و باطل است. اینکه علی‌بن‌ابی‌طالب را معیار و شاخص حق و باطل می‌دانند و هرکس دنبال علی‌ست و علی را قبول دارد و می‌خواهد مثل او عمل کند، او حق است و هرکه علی را قبول ندارد، باطل است، این به‌خاطر همین است. به‌خاطر این است که امیرالمؤمنین به لُبّ وظیفه، بدون ذره‌ای دخالت‌دادن منیّت و احساسات شخصی و منافع شخصی و «خود»، در آن راه و حرکتی که انتخاب کرده عمل کرده؛ یک‌چنین شخصیتی‌ست امیرالمؤمنین.

اولاً دربارهٔ جهاد حرف می‌زنند و جهاد با مشرکین و کفار را مطرح می‌کنند و اعلام می‌کنند که این جهاد ادامه خواهد داشت تا وقتی‌که کلمهٔ «لا اِلهَ اِلَّا اللّهُ» همه‌گیر بشود.

امام سجاد که خودْ امامِ معصوم بود، نوهٔ امیرالمؤمنین بود، وقتی‌که گفتند تو این‌قدر عبادت می‌کنی، فرمود عبادت ما کجا و عبادت علی کجا! یعنی امامِ سجادِ عابدِ سجاد، او، می‌گوید من با علی قابل مقایسه نیستم. حالا هزاران فرسخ بین امام سجاد و بهترین عُباد و زُهاد زمان ما هم بیشتر فاصله هست.

دو نفر در تاریخ اسلام، اسم آورده شدند که صاحبِ خونِ اینها و کسی که حقِ خون‌خواهی از اینها را دارد، خداست. ثارالله یکی امام حسین است، یکی پدرش امیرالمؤمنین؛ «یا ثارَاللهِ وَ ابنَ ثارِهِ»

یزید چگونه می‌تواند خلیفه باشد درحالی‌که اهل شُربِ خَمر، بازی با سگ‌ها و اهل انواع و اقسام فسق و فجور است

کسانی که به اغلب احکام اسلامی عمل نمی‌کردند و بیشترِ محرمات را علناً انجام می‌دادند، ادعا می‌کردند جانشین پیغمبرند و می‌نشستند در مسند پیغمبر و خجالت هم نمی‌کشیدند!

هر کشته‌شدنی که شهادت نیست؛ کشته‌شدنِ با شرایطی، شهادت است. آن شرایط نبود در آنجا و اگر امام حسن علیه‌السلام آن روز کشته می‌شدند، شهید نشده بودند، کشته شده بودند. امکان نداشت کسی آن روز بتواند در آن شرایط، حرکت مصلحت‌آمیزی را انجام بدهد که کشته بشود و انتحار نباشد، اسمش شهادت باشد، لذا صلح کرد.

لزوم نصیحت ائمةالمسلمین یعنی دخالت در مسائل سیاسی و اعلام نظر به زمامداران و پیشوایان را مطرح کردند و آن را به‌عنوان یک فریضه اعلام کردند، که همهٔ مسلمین موظفند به زمامداران اسلامی نظرات خیرخواهانهٔ خودشان را بیان کنند و اعلان کنند.