بریده‌هایی از کتاب نابینایی و کودکان رویکرد افتراقی

علت فقدان بینایی با عنوان التهاب ناشی از نارسی شبکیه (التهاب ناشی از نارسی شبکیه) گزارش شده باشد. در اینگونه موارد از عامل اصلاح سنی ۳ ماهه استفاده خواهم کرد. این رویکرد به شکل مبهمی الگوی «نابینایی به عنوان نقص» را می پذیرد که در آن تفاوت های آشکار شده در متغیر دخیل هستند و دو گروهی که با عناوین وجود یا عدم وجود بینایی نامیده می شوند، از هم متمایز می کنند. با

در مورد نوزادی که نارس متولد شده است، این مسئله حتی با در نظر گرفتن این نکته پیچیده تر می شود که تجربهٔ او در چند ماه نخست مطمئنا متفاوت از تجربهٔ نوزادی کامل است.

در بسیاری از مطالعات نسبت عمده ای از نوزادان نمونهٔ تحقیق، نارس متولد شده اند و در نتیجهٔ بیماری غیر التهابی شبکیه ناشی از نارسی (التهاب ناشی از نارسی شبکیه) که پیش تر با عنوان فیبروپلازی پشت عدسی (RLF) به آن اشاره می شد، خیلی سریع بینایی خود را از دست می دهند. معمولا شیوه‌ای تحلیلی به کار می رفت که «اصلاح به خاطر نارس بودن» نامیده می شد. منطق این شیوه آن است که اگر کودکی نارس متولد شده است، پس به اندازهٔ نوزاد کامل رسیده نیست. برای مثال در سن تقویمی ۶ ماهگی، نوزادی که ۳ ماه زودتر از موعد به دنیا آمده است بر این اساس ۶ ماهه محسوب می شود. اما بر اساس تحول از نظر بالندگی، شاید ۳ ماهه در نظر گرفته شود. اگر این نوزاد نارس در سن اصلاح نشدهٔ ۶ ماهگی پس از تولد فعالیتی را انجام دهد، اصلاح به خاطر نارس بودن اعتبار آن فعالیت را حاصل ۳ ماهگی می داند تا ۶ ماهگی. البته این رویکرد تا حدی ساده انگارانه است.