بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آذرگان

امنیت یعنی جان و مال و آبرو و انسانیت ما هر لحظه در امان باشه؛ در امان از فقر، در امان از ترس، در امان از غم و در امان از ناامیدی.

می‌دونی که وقتی می‌خندی همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

اینکه برام می‌جنگی. به خاطر بودنم و داشتنم تلاش می‌کنی. این ارزشمندترین هدیه‌ایه که یک مرد می‌تونه به همسرش بده.

اما باز هم دل من برای دیبا تنگ میشه. انگار ما دیگه نمی‌تونیم مثل قبل باشیم.

قطعا روزهایی روشن و شب هایی آرام در انتظار ماست؛ در انتظار ما و ایران ما...

دربار رو کنار بذار دایانا. همین دربار بارها ایران رو تا مرز سقوط پیش برد. من فهمیدم که به مردم و صبر مردم و فهم مردم بیش از دربار میشه اعتماد کرد.

ـ خودت قبلا شرایطم رو پذیرفتی. ـ به شرطی پذیرفتم که تو دلبری نکنی.

ملاک درستی یک کار، سختی یا آسونی نیست. کار درست رو باید انجام داد. حتی اگر تاوان زیادی داشته باشه.

اشتباهم را تکرار نمی‌کنم و این بار منتظر نمی‌مانم. چه برای پاسخت و چه برای زمانی که برای فکر کردن نیاز داری، صبر نمی‌کنم. می‌خواهی بگویی نه؟ باشد. کنارم باش و بگو نه. می‌خواهی باز هم فکر کنی؟ باشد. کنارم باش و فکر کن. می‌خواهم از امروز به بعد در کنارت باشم و آنقدر برایت بجنگم تا دیگر نتوانی مرا به خاطر رها کردنت بازخواست کنی. می‌خواهم دلیل نداشتنت فقط خودت باشی.

بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه. ـ

همیشه بخند دایانا. مهم نیست به چی، فقط... بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

ـ من خودخواهم. انقدر خودخواه که همیشه می‌خواستم برای من باشی. حاضر بودم حتی عذاب بکشی اما برای من باشی. ـ فکر می‌کنم این خودخواهی بخشی از عشقه. ـ نیست. حتی اگر باشه من انقدر خودخواه نیستم که عشق تو رو بیش از زندگی تو بخوام. من هیچ‌چیز رو به اندازهٔ زندگی تو نمی‌خوام. ـ من هم تو این سال‌ها با همین فکر زندگی کردم. نفس‌های تو همیشه... دلیل زندگی من بودن. ـ هنوز هم هستن؟

ـ پوریا یعنی دارندهٔ همه‌چیز. کسی که تمام چیزهای شایسته رو داره.

اصلا همین که دختری عاشق تو شده که از کودکی عاشقانه پدرش رو دوست داشته، نشون میده تو چقدر بی‌نظیر هستی.

ایرانی که از پدرانم به من ارث رسیده چیزی نداره جز یک سپاه قوی و یک فرهنگ غنی که البته مورد دوم در آستانهٔ آسیب و نابودیه. در باقی زمینه‌ها ما چیزی نداریم. زمانی که رومی‌ها و یونانی‌ها به دنبال علم و فلسفه بودن ما فقط جنگیدیم. البته که خوشحالم امروز سپاه ساسانی قوی‌ترین سپاه در جهانه و به پشتوانهٔ این قدرت نظامی ما می‌تونیم پیشرفت کنیم. اما کافی نیست. اصلا کافی نیست. امروز ایران ما مثل یک اسبه که داره از پرتگاه سقوط می‌کنه و هر چهار پایی که داره در هوا معلقه. اگر فقط یکی از پاها روی زمین قرار بگیره فایده‌ای نداره. حتی وضع بدتر میشه. اسب زخمی میشه و با پای شکسته سقوط می‌کنه. پس من باید این اسب رو تمام و کمال بلند کنم و از سقوط نجات بدم. فقط اصلاحات دینی، فرهنگی، مالی و مالیاتی... راهگشا نیست. ما در تمام زمینه‌ها نیاز به اصلاحات گسترده و سریع داریم.

دعا می‌کنم نور اهورامزدا در چهره‌تان، منش پاکش در کردارتان، راستی‌اش در گفتارتان، تقوایش در پندارتان، قدرتش در شمشیرتان، خیرش در وجودتان، و فناناپذیری‌اش در ماندگاری نام‌تان باشد.

می‌خواهم با تو تنها باشم...

عشق اتفاقی نیست که بیفتد. عشق را باید ساخت

اما یادآوری این حقیقت که در قصر تیسفون پوریایی در باغ عمارتش نشسته است و به من فکر می‌کند، مرا آرام می‌کرد. پوریایی که هنوز مرا دوست داشت