بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آذرگان

آدم‌ها اگر به وقتش برای خواسته‌هاشون نجنگن، خیلی زود به شرایط عادت می‌کنن. انقدر که خواسته‌هاشون رو فراموش می‌کنن.

هرچند ای کاش می‌چرخیدن. یعنی ای کاش همهٔ مشکلات می‌چرخیدن و می‌چرخیدن و بعد... تموم می‌شدن.

پس واقعا عشق ساختنی است. عشق را باید نشان داد، تا ابد باید تحکیمش کرد و به دنبال بهانه‌ای برای اثباتش گشت.

فقط نباید زمان رو از دست بدی. اجازه نده به این وضع عادت کنید. آدم‌ها اگر به وقتش برای خواسته‌هاشون نجنگن، خیلی زود به شرایط عادت می‌کنن. انقدر که خواسته‌هاشون رو فراموش می‌کنن.

اگر مردم به جادو اعتقاد داشته باشن و باور کنن نفرین یک نفر دلیل شکست‌ها و ناکامی‌های حکومته، به جای نقد پادشاه دست به دعا برمی‌دارن. بر چنین مردمی ساده‌تر میشه حکومت کرد.

دعا می‌کنم نور اهورامزدا در چهره‌تان، منش پاکش در کردارتان، راستی‌اش در گفتارتان، تقوایش در پندارتان، قدرتش در شمشیرتان، خیرش در وجودتان، و فناناپذیری‌اش در ماندگاری نام‌تان باشد.

در این جهان حتی اگر پادشاه باشی مسائل زیادی هست که نمی‌دونی. پس بهتره به جای احتمالات گذشته به اتفاقات آینده فکر کنی

ـ همیشه بخند دایانا. مهم نیست به چی، فقط... بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

تحمل یک بار سنگین بهتر از انکار کردن یا دفن کردنشه.

وقتی آدم‌ها نزدیکان‌شون رو از دست میدن، اول باور نمی‌کنن. حتی انکار می‌کنن اما بعد به خودشون میان و گریه می‌کنن و برای اتفاقی که افتاده سوگواری می‌کنن. بعد از این مراحل هم عادت می‌کنن. اما انگار تو اول باور کردی و سوگواری کردی، حالا داری انکار می‌کنی. این‌طوری دیگه عادت نمی‌کنی دایانا.