بریده‌هایی از کتاب جوانی بدون جوانی

«با زمان چه می‌کنیم؟... زمان، ابهام بزرگ شرایط انسانی.» میرچا الیاده.

اما سریعاً متوجه شد این‌که خیلی سریع در ذهنش به مردمی که دور و اطرافش بودند پاسخ داد، مسخره و تحقیرآمیز بود.

دومینیک گفت: «به عبارتی، داستان دوباره از ابتدا شروع شده. دارم خواب می‌بینم، و وقتی که بیدار بشم، به‌نظر خواهد رسید که در واقع شروع به خواب دیدن کردم! مثل داستان چانگ تسه و پروانه.»

فیلم، جوانی بدون جوانی، تم‌های این لحظه از زندگی من می‌بودند، چیزی که پیش‌نیاز دلیل وجودی یک فیلم می‌باشد، که آن بالاترین شکل سینما است.