بریده‌هایی از کتاب مهمان نمی‌خواهید؟

نقطه می‌کارم پایان اسم تو یعنی تمام شد.

و همیشه یکی تنهاست نیمه شعبان غریب‌تر از من است وقتی نمی‌آید وقتی برای نیامدنش جشن می‌گیرند ...

می‌ترسم این سوء تفاهم ها آخر به جدایی بکشد باید بروم خودم را طلاق بدهم با یک "من" دیگر وصلت کنم

تو یعنی بهار که از سروکول زمستانم بالا می‌روی با خنده‌هایت

هوا داغ است آفتاب قائمه می‌تابد اما آغوش تو بی زاویه است

زندگی باید کرد این تنها راه رسیدن به مرگ است

محصول خوبی دارد دلی که شخم می‌زنی

می‌آیی عاقبت تا با ترنج‌ها پیمان ببندی دست‌ها خونی چشم‌ها هرزه شوند بعد آرام آرام زبان بگردانی که مردم "ان جدی الحسین" و زمین ببوسد اشک‌هایت را از کعبه بیایی پایین تورا طواف کنیم و با حرف‌های روشنت خشت روی خشت اندیشه روی اندیشه بهشت را بنا کنیم می‌دانم اینکه خدا وعده‌هایش حق است

تو ملخ بودی افتادی به جان مزرعه ترسیدم پیله‌ام را برداشتم رفتم درون خودم تا همیشه ...

روز بهتری‌ست فردا به هواشناسی اعتماد کن نه! اعتماد نکن هوای دوست داشتنت ناپایدار است

فرصتی کوتاه تر از مرگ کوتاه تر از زندگی کردن نیست