بریده‌هایی از کتاب سمرقند

با اين دو سه نادان که چنين می‌دانند از جهل که دانای جهان ايشانند خر باش که اين جماعت از فرط خری هرگونه خر است کافرش می‌خوانند.

او به دومين نسل تعلق داشت که هنوز شور و بلندپروازی بنيادگذار سلسله را دارند. اما نصرخان پنجمين نسل دودمانش بود و بيشتر نگران حفظ دست‌آوردهايش بود تا توسعه‌ی دامنه‌ی آن.

غرور و تفرعن خان به آنان قوت قلب می‌بخشيد ولو اينکه خودشان قربانی آن باشند. اما اکنون آرامش او ناراحتشان می‌سازد،

روزی که تو بتوانی آنچه را که می‌انديشی بيان کنی، اولاد اولادت هم وقت پير شدن دارند. ما در دوره‌ی راز و ترس بسر می‌بريم. بنابراين تو بايد دو چهره داشته باشی: يکی را به مردم نشان بدهی و ديگری را به خودت و آفريدگارت. اگر می‌خواهی چشم و گوش و زبانت را حفظ کنی فراموش کن که چشم و گوش و زبان داری.

ناکرده گناه در جهان کيست بگو؟ وآنکس که گنه نکرده چون زيست بگو؟ من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق ميان من و تو چيست بگو؟

در شکوه و تجمل نمی‌توان از بدبختی‌های بشر گريخت.