بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می کنید

«این رو یادت باشه آنی! هرچی که ما بنا کردیم، روی شونه‌های کسانی بود که قبل‌تر از ما بودن. و وقتی تیکه‌های بدنمون از هم جدا شد، اونایی که قبل‌تر از ما بودن، کمکمون کردن تا دوباره اون تیکه‌ها رو به بدنمون وصل کنیم.»

«روی زمین، جواب چی شده‌ها رو درک می‌کنیم. پیداکردنِ جوابِ چراها یه‌ذره بیشتر طول می‌کشه!»

این احمقانه بود. عشق انتقام نیست. نمیشه مثل یه سنگ پرتش کرد. و نمی‌تونی به‌وجودش بیاری تا مشکلاتت رو باهاش حل کنی. به‌زور عشق رو به‌دست آوردن، مثل این می‌مونه که گلی رو بچینی و اصرار داشته باشی که رشد می‌کنه.».

عشق باید خودش بیاید. به همین سادگی!

کودکان در ابتدا به والدینشان نیازمندند. در طول زمان، آنها را پس می‌زنند و سرانجام تبدیل به خودِ آنها می‌شوند.

هیچ داستانی وجود ندارد که از داستان‌های دیگر جدا باشد. زندگی‌های ما مثلِ نخ‌های یک ماشین پارچه‌بافی به یکدیگر متصل‌اند و از راه‌هایی درهم تنیده شده‌اند که ما هرگز متوجه نمی‌شویم.

«روی زمین، جواب چی شده‌ها رو درک می‌کنیم. پیداکردنِ جوابِ چراها یه‌ذره بیشتر طول می‌کشه!»

«روی زمین، جواب چی شده‌ها رو درک می‌کنیم. پیداکردنِ جوابِ چراها یه‌ذره بیشتر طول می‌کشه!»

«ما از تنهایی می‌ترسیم آنی؛ اما تنهایی به خودی خود وجود نداره. هیچ شکلی نداره. فقط یه سایه‌ست که روی ما افتاده. و همون‌طور که وقتی نور تغییر می‌کنه، سایه محو میشه، اون احساس اندوه هم وقتی ما حقیقت رو ببینیم، ازمون دور میشه.».

آنی چون جوان بود، هرگز دربارهٔ پایان‌ها فکر نکرده بود. هرگز دربارهٔ بهشت فکر نکرده بود. اما هر پایانی، شروعِ یک آغاز است. و بهشت همیشه به ما فکر می‌کند.

آنی پرسید: «همسرتون اینجاست؟». «اون بخشی از سفر تو نیست.» «اما شما می‌تونین باهاش باشین؟ توی بهشتتون؟» اِدی لبخندی زد و گفت: «اگه اون نباشه، که اینجا واسه من بهشت نمیشه!».

ازدست‌دادن، به اندازهٔ خودِ زندگی قدمت دارد. اما در طولِ تمامی تکاملی که داشتیم، همچنان آن را نمی‌پذیریم.

عشق وقتی می‌آید که کمتر از همیشه منتظرش هستید. عشق وقتی می‌آید که از همیشه بیشتر به آن نیاز دارید. عشق وقتی می‌آید که شما آمادهٔ دریافت آن هستید، یا وقتی که دیگر نمی‌توانید آن را انکار کنید

هر روز که زندگی می‌کنی، یه چیزی رو ازدست میدی آنی. بعضی‌وقتا به کوچیکی همین نفسیه که الان بیرون دادی، بعضی‌وقتا هم اونقدر بزرگه که فکر نمی‌کنی بتونی ازش نجات پیدا کنی!»

اینکه چطور یک زندگی، زندگی دیگر را لمس می‌کند و آن زندگی، زندگی بعدی را لمس می‌کند.

«چه منو بشناسی، چه نشناسی، ما قسمتی از وجود همیم

و درک کنیم چقدر همه ما در هر روز از این زندگی ارزشمند، بر دیگران تأثیر می‌گذاریم