بریده‌هایی از کتاب کرامات حضرت مهدی (عج)

افسوس که عمری پی اغیار دویدیم از یار بماندیم وبه مقصد نرسیدیم سرمایه زکف رفت وتجارت ننمودیم جز حسرت واندوه متاعی نخریدیم شاها ز فقیران درت روی مگردان! بر درگهت افتاده به صد گونه امیدیم

افسوس که عمری پی اغیار دویدیم از یار بماندیم وبه مقصد نرسیدیم سرمایه زکف رفت وتجارت ننمودیم جز حسرت واندوه متاعی نخریدیم شاها ز فقیران درت روی مگردان! بر درگهت افتاده به صد گونه امیدیم

آقای دکتر کیهانی با تعجب به من گفت: حاج آقا! چه کار کردی که دیگر اثری از زخم‌ها وجود ندارد؟ عرض کردم: به کسی پناه بردم که همه درماندگان به آن پناه می‌برند؛ توسل به مولایم صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه پیدا کردم.

زن سلام کرد وبدون هیچ مقدمه‌ای گفت: من نذر کرده‌ام که اگر امام‌زمان عجل الله تعالی فرجه امشب بچه‌ام را شفا دهد، پنج هزار تومان بدهم. حالا اول می‌خواهم هزار تومان بدهم. پرسیدم: آمدی که امتحان کنی؟ گفت: پس چه کنم؟ بلافاصله گفتم: نقدی معامله کن؛ با قاطعیت بگو این پنج هزار تومان را می‌دهم وشفای بچه‌ام را می‌خواهم! کمی فکر کرد وگفت: خیلی خب، قبوله. وبعد پنج هزار تومان را داد؛ قبض را گرفت ورفت.

گفتم که روی خوبت، از من چرا نهان است؟ گفتا تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است

آن شب در خواب، امام‌زمان عجل الله تعالی فرجه را دیدم که فرمود: من مسجدی به دست خود بنا کرده‌ام. بیا آن‌جا متوسل شو!» ودر همان حال مسجد جمکران مورد نظرم بود.

وهمان لحظه لطف ایشان شامل حالم شد وبه من فرمود: شما خوب شدید! بروید وبه دیگران بگویید که برای فرج من دعا کنند که ظهور ان شاء الله نزدیک است.

گفتم که روی خوبت، از من چرا نهان است؟ گفتا تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است

ما گرفتار سر زلف تو هستیم ای دوست رشته مهر ز اغیار گسستیم ای دوست برگرفتیم دل از غیر تو جانا! امّا دل بر آن عشق گرانبار تو بستیم ای دوست تا اسیر غم جانسوز تو گشتیم همه از غم عالم هستی همه رستیم ای دوست جلوه کن جلوه، ایا دلبر یکتا! که دگر شیشه صبر وتحمّل بشکستیم ای دوست