بریده‌هایی از کتاب کتاب پنج حلقه

هرچند، در پیکار تن به تن، باید همواره در اندیشه‌ی پیشی گرفتن و یورش بردن باشید. باید همیشه برای تقدم یافتن و تهاجم گوش به زنگ و مصمم باشید. نگرش یعنی مترصدِ مجالی باشیم برای درآویختن با دشمن. بر آن اندیشه کنید. در جنگ‌های تن به تن باید نگرش رقیب را از جای بجانبانید. هنگامی بر وی بتازید که روحیه‌ای نااستوار دارد، او را مشوش سازید، بیازارید و به هراس افکنید. آن وقت، از ضرباهنگِ فروپاشیده‌ی او سود برید و پیروزی را فراچنگ آورید.

هر آنچه بزرگ باشد به سهولت درک می‌شود، هر آنچه خرد و حقیر است به دشواری.

چهار سیاقِ گذرانِ عمر از این قرار است: به شیوه‌ی نجیب‌زادگان، همچون دهقانان، به طریق پیشه‌وران و به گونه‌ی بازرگانان.

اگر مایل‌اید به فهمِ ارزشِ راستینِ شمشیرزنی نایل شوید، لازم است از مرزها و حدودِ فنونِ شمشیر فرا رَوید.

جنگاوری مضمونِ زندگی هر روزه‌ی یک سامورایی است و او قادر است چنان با مرگ رویاروی گردد که گویی جزیی از روالِ عادی زیستن است.

گفته می‌شود که جنگاوری شیوه‌ی دوگانه‌ی قلم و شمشیرست، و جنگجو می‌باید سررشته‌ای از این هر دو داشته باشد. حتی آنکه از استعدادهای ذاتی بی‌بهره است، باکوشش بسیار در این دو، می‌تواند به جنگاوری بدل شود.

سَرِ موش، گردنِ گاو «سر موش و گردن گاو» یعنی هنگامی که با رقیب می‌ستیزیم و ما هر دو با جزییاتِ ناچیز و ریزِ پیکار دست به گریبانیم، به یاد آوریم که طریقتِ تدبیر را همواره باید هم سرِ موش بپنداریم و هم گردنِ گاو. هر زمان که خاطرِ ما از جزییاتِ ناچیز انباشته بود، باید به ناگه نگرشِ خویش را دیگرگونه سازیم و روحیه‌ای ارجمند بیابیم. ناچیز را رها کنید و جلیل را برگیرید. این از اساسِ تدبیر است. ضروری است تا یک جنگجو هر روز زندگی در این معنا اندیشه کند. در تدبیرِ بزرگ مقیاس و یا در پیکاری تن به تن از آن غافل نباشید.

هر آن کس که بخواهد جانمایه‌ی تدبیر مرا دریابد لازم است تا کوششِ بسیار کند، بر آن اندیشه نماید، و بامداد و شام به تمرین این طریقه همت گمارد. بدین‌گونه او مهارت‌های خود را صیقل می‌دهد، از نفسِ خویش تبری می‌جوید، و قابلیت‌هایی شگفتی گِرد می‌آورد. او به پیدایشِ نیرویی اعجازگون در جانِ خویش پی خواهد برد. این دستاوردِ انجام پذیرِتدبیر است.

طریقت جنگجو، پذیرشِ مداومِ مرگ است.

استاد مانند سوزنی است و شاگرد چون نخی.