بریده‌هایی از کتاب خوشبختی باد هواست

دانشگاه تمام استعدادهای افراد،‌ از جمله بی‌استعدادی آن‌ها را آشکار می‌کند.

ما میهن‌پرستان قابل رویتی داریم، اما هنوز روشن نیست که میهن‌پرستی آنان در قلب‌هایشان جای دارد یا در جیب‌هایشان.

در گذشته اهل قلم به دنبال حقیقت بودند. اما اکنون در طلب کلام زیبا و سکه‌اند.

انسانیت چوبی است که دو سر دارد!

محال است زمان و مکان بتواند نبوغ را در تنگنا قرار دهد.

یک عبارت، هرچه هم زیبا و ژرف باشد، فقط آدم‌های خونسرد و بی‌اعتنا را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما اغلب آن‌هایی را که احساس نیک‌بختی یا بدبختی می‌کنند، نمی‌تواند متقاعد و راضی کند؛ از این‌رو در اکثر موارد، عالی‌ترین شکل بیان خوشبختی یا بدبختی، توسل به سکوت است.

همیشه بدبختی یک نفر مایۀ خوشبختی کس دیگری می‌شود.

دلدادگان آن‌گاه که لب از سخن فرو می‌بندند، همدیگر را بهتر می‌فهمند.

اگر می‌دانی که حق با توست، روی حرف و صداقت خود بمان. رنج‌هایی وجود دارد که سبب می‌شود انسان ایمانش را به زندگی و حتی به خودش از دست بدهد.

من یک نادان بیش نیستم، نمی‌توانم بینی خود را بالا بکشم؛ کتاب زیادی نخوانده‌ام؛ ولی خدای شما را قبول دارم، و این کافی است که شما قدر و ارزش مرا با طلا بسنجید.

اگر چشم‌های تو نتوانند از دیدن خودت آرامش پیدا کنند، از دیگری توقع نداشته باش که آرام‌بخش چشمانت باشد.

حاضرم از درخت آویزانم کنند، اگر زن غیر از سگ کوچولویش کسی را دوست داشته باشد.

خوشبختی در انسانیت و انسان بودن است.

عالی‌ترین شکل بیان خوشبختی یا بدبختی، توسل به سکوت است.

یک روس، مخلوق عجیبی است. درست مثل یک غربال، هیچ‌چیز در او قرار نمی‌گیرد و باقی نمی‌ماند. در جوانی با حرص و آز هرچه تمام‌تر، خود را با هرچه دم دستش است پر می‌کند و بعد از سی‌سالگی غیر از یک آشغال‌دانی کثیف و تیره از او چیزی باقی نمی‌ماند.

خلاصه‌نویسی، خواهر ذوق و استعداد است.

همیشه پایتان را گرم، بدنتان را ملایم و سرتان را سرد نگه دارید.

اگر چشم‌های تو نتوانند از دیدن خودت آرامش پیدا کنند، از دیگری توقع نداشته باش که آرام‌بخش چشمانت باشد.

اگر چشم‌های تو نتوانند از دیدن خودت آرامش پیدا کنند، از دیگری توقع نداشته باش که آرام‌بخش چشمانت باشد.

خود را حقیر شمردن بالاتر از غرور است.