بریده‌هایی از کتاب راز رضوان؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار مقاومت اسلامی عماد مغنیه (حاج رضوان)

اگر خون شیخ راغب آن‌ها را از بخش اعظم خاک لبنان خارج کرد و اگر خون سید عباس آن‌ها را از نوار مرزی خارج کرد، خون عماد مغنیه نیز آن‌ها را از عرصه هستی ساقط خواهد کرد. این سخنان انفعالی و ناشی از احساسات نیست. یک لحظه دقت کنید! بن گورین بنیانگذار دولت صهیونیستی در فلسطین اشغالی است. بنابراین بیش از همه از نقاط ضعف و قدرت این رژیم آگاه بود و از معادلاتی که این رژیم را حفظ می‌کند یا به نابودی آن می‌انجامد اطلاع داشت. بن گورین می‌گوید: اسرائیل پس از اولین شکست در جنگ سقوط خواهد کرد. اسرائیل در ژوئیه ۲۰۰۶ قدم به جنگ گذاشت. برخی از صهیونیست‌ها این جنگ را جنگ ششم نامیدند، اما رهبران بزرگ اسرائیل آنرا جنگ اول نامیدند. جناح راست و چپ اسرائیل و تندروها و تندروترین آن‌ها اذعان کردند که اسرائیل در جنگ ژوئیه شکست خورد.

در مقطع زمانی که در سوریه سفیر بودم، شهید مغنیه می‌خواست نشان دهد که کمک‌هایی که به آن‌ها می‌کنیم از بین نمی‌رود. یک روز به من زنگ زد و گفت: وقت بدهید می‌خواهم شما را با خودم جایی ببرم. خودش با ماشین آمد دمشق دنبال من و مرا برد بقاع غربی، داخل یک خانه! رفتیم داخل تونل و آن طرف در جایی بسیار دورتر بیرون آمدیم. مرا برد به بیابانی که یک نفر منتظرمان بود. گفت پشت سر این باید برویم چون اسرائیلی‌ها بمب خوشه‌ای ریختند و او معبر پاکسازی شده را بلد است. چند ساعتی راه رفتیم و بعد وارد جنگلی شدیم و تازه بچه‌های حزب‌الله را دیدیم. حاج عماد اشاره کرد و از دل کوه، داخل صخره‌ای در عرض یک دقیقه ریلی باز شد و موشک‌های مسلح بیرون آمدند. می‌خواست نشان دهد نتیجه کمک‌ها چه بوده. برای اینکه اسرائیل و آمریکا جرأت حمله نکنند، این موشک‌ها را گذاشتند که همه غیر بالستیک هستند و امکان رد یابی شان نیست

وقت عملیات که رسید، تا نزدیکی پایگاه بدون دردسر پیش رفتیم. تا آنجا که تنها چیزی که مقابل ما فاصله قرار داشت میدان مین بود. در همین زمان، ابزار ویژهٔ ما برای ورود به میدان مین از کار افتاد. پرسیدم چطور می‌شود از این میدان گذشت؟ جواب از طرف فرماندهان این بود: تصمیم بر این است که با پای خودمان وارد میدان شویم و با بدنمان از میدان مین عبور کنیم. همه می‌دانستیم که این تصمیم، تصمیم حاج عماد است. لذا با توکل بر خدا وارد شدیم. اما در نهایت هیچ کداممان در آن روز آسیبی ندیدیم.

درباره اسارت «متوسلیان» هم «حاج عماد» اصرار بر این داشت که وقت از دست می‌رود و این فرصت طلایی خیلی کوتاه است. او خودش لبنانی بود به مناطق لبنان اشراف داشت و با گروه‌ها آشنا بود. می‌دانست اگر فوراً از گروه مقابل گروگان گرفته شود، با دست پر می‌توان وارد مذاکره شد. می‌گفت: در مذاکره جای التماس کردن برای رسیدن به خواسته‌ات نیست. برای گرفتن امتیازی که می‌خواهی باید دستت پر باشد. اما این اجازه به آن‌ها داده نشد.

بعد از بازگشت از ایران و ملاقات با امام (ره) از من پرسید: «می‌دانی امام خمینی به چه کسانی اطمینان دارد؟» جواب دادم: «نه، به چه کسانی؟» گفت: «حزب‌الله» آن زمان تشکیلات حزب‌الله در لبنان وجود نداشت. «عماد» می‌گفت: «در ایران، به مردمی که همراه امام هستند گروه حزب‌الله می‌گویند و امام به آنان اطمینان دارد.» بحث مقاومت علیه رژیم صهیونیستی که در لبنان جدّی شد از همین جا به این فکر افتاد که نام گروه مقاومت را حزب‌الله بگذارد. می‌گفت: این نام هم نشان دهنده همراهی با امام (ره) است و هم امام (ره) به آن اطمینان دارد.

علاقه زیادی به اهل بیت (ع) داشت و در همه کارهایش توسل پیدا می‌کرد. همین باعث شده بود ثبات روحانی، معنوی و عرفانی زیادی پیدا کند که در اوج دشوارترین عملیات‌ها هم طمانینه و آرامش خاصی داشت.

شما ارتش هرکسی نیستید، شما ارتش خدا هستید. نباید الکی و با هر تاکتیکی عمل کنید.

هر چند شهدا عاطفی‌ترین مردم هستند، اما تعلق خاطر سنگین‌تری داشتند که این عواطف را زمین‌گیر می‌کرد و اگر این طور نباشد نمی‌توانند هر فریادی را از هر مظلومی بشنوند و بنابراین مشغول امور بی‌ارزش خواهند شد...

انسان‌های بزرگ کریم هستند، ولی حاج رضوان در آن درجه‌ای از کرامت قرار داشت که وقتی شهید شد حتی یک خانه از خود نداشت!

قصاص خون عماد مغنیه شلیک موشک و کشتن یک نفر نیست، قصاص این خون‌ها نابودی رژیم صهیونیستی است

از مهم ترین عملیات‌های وی در دوران فرماندهی کیدون می‌توان به ترور شهید فتحی شقاقی در جزیره مالت و همچنین ترور ناموفق خالد مشعل ۱۹۹۷ در پایتخت اردن اشاره کرد. اما مهم ترین عملیات‌های ترور وی در دوران ریاست بر موساد را می‌توان ترور عماد مغنیه، فرمانده نظامی حزب‌الله لبنان است. از دیگر ترورهای کوهن، ترور دانشمندان هسته‌ای ایران است.‌ شهید مسعود علی‌محمدی ۲۲ دی ۱۳۸۸، شهید مجید شهریاری ۸ آذر ۱۳۸۹، شهید داریوش رضایی‌نژاد در ‌۱ مرداد ۱۳۹۰ و شهید مصطفی احمدی روشن ۲۱ دی ۱۳۹۰، همه به دستور مستقیم یوسی کوهن صورت گرفته است. کارکنان موساد، یوسی کوهن را به عنوان نابغه ترور و مغز متفکر طراحی عملیات‌های تروریستی می‌شناسند. چهره‌ای عملیاتی که «نشان درجه یک دفاع» رژیم صهیونیستی را دریافت کرده.

وقتی کار در سوریه تقریباً تمام شد و دمشق محاصره کامل شد و شاید ۸۰ درصد آن سقوط کرد، این را از خود سید حسن نصرالله شنیدم که خدمت حضرت آقا رسیدند و گفتند وضعیت این‌گونه است و کار تمام شد، حتی براساس اطلاعاتی که داریم بشار هم ساک خود را بسته است. در این شرایط چه کنیم؟ آن‌موقع حضرت آقا گفتند «با قوت بایستید، روزهای پیروزی می‌آید.» سید حسن نصرالله گفت وقتی بیرون آمدیم گفتیم ما در وسط میدان هستیم و می‌دانیم همه‌چیز تمام شده، چگونه آقا می‌فرمایند که بروید و نگه دارید؟! اما امروز بعد از گذشت آن چهارسال است که به شرایط نگاه می‌کنیم. درست است که خون‌های زیادی ریخته شد، ولی خط نگه داشته شد.

در مورد پیچیدگی کار حاج عماد به حرف‌های یکی از ناظران سازمان ملل متحد دقت کنید: از دیدن پیچیدگی و استحکام یکی از شبکه‌های تونلی حزب‌الله لبنان در عمق دویست متری از مرزهای فلسطین اشغالی شگفت‌زده شدم! این مرکز در محلی ساخته شده بود که تحت نظارت شدید و دقیق پیشرفته ترین دستگاه‌های جاسوسی قرار داشت و تنها در فاصله چند کیلومتری از مقر نیروهای بین‌المللی یونیفل در منطقه ناقوره لبنان واقع شده بود. این شبکه پیچیده که به اندازه یک استادیوم فوتبال است به شدت مستحکم است و با یک متر بتون آرمه حفاظت می‌شود، جالب اینجاست که چنین حجم وسیعی از تاسیسات، در مقابل چشمان اسرائیل و در نزدیکی آن‌ها ساخته شده بود و صهیونیست‌ها از وجود آن بی‌اطلاع بودند!! به نظر می‌رسد حزب‌الله لبنان، این حجم سیمان را با ملاقه به اینجا آورده که از دید اسرائیلی‌ها پنهان مانده است!

حاج رضوان در آن درجه‌ای از کرامت قرار داشت که وقتی شهید شد حتی یک خانه از خود نداشت!

تعدادی از فلسطینی‌هایی که به مذهب شیعه روی آوردند تلاش کردند تا یک شاخه برای حزب‌الله در داخل فلسطین تاسیس کنیم. ما این را نپذیرفتیم و نخواهیم پذیرفت، چرا که ما مقاومت را صرفاً جهت آزادی کشور خود و یا فلسطین نمی‌دانیم بلکه وسیله‌ای برائ خاموش کردن آتش فتنه می‌دانیم. مقاومت سبب می‌شود تا تنش‌های مذهبی و طائفی از بین برود و متحد می‌شویم.»

هیچ گاه چهره آن افسر اسرائیلی را فراموش نمی‌کنم که از شدت شادی به زمین افتاده و فریاد می‌کشید: "از لبنان خارج شدیم." یادم هست سرهنگ "نوام بن تسفی" فرمانده ارتش صهیونیستی می‌گفت: ما در ۲۵ ماه می سال ۲۰۰۰ از جنوب لبنان عقب نشینی نکردیم، بلکه فرار کردیم

سید حسن نصرالله طی تماسی با «تیمور گوکسیل» سخنگوی نیروهای حافظ صلح، گفت: اسرائیلی‌ها یک ساعت وقت دارند تیراندازی‌ها را به سمت شهروندان بی‌دفاع متوقف کنند وگرنه مقاومت، شمال سرزمین‌های اشغالی را بمباران خواهد کرد. در آن روز گوکسل با ایهود باراک نخست‌وزیر اسرائیل تماس گرفت. او در جلسه هیات دولت بود، تعهد داد تیراندازی را فوراً متوقف کند. عقب‌نشینی ارتش اسرائیل از جنوب لبنان و فروپاشی تشکیلات ارتش مزدور، ضربه امنیتی بی‌سابقه‌ای به اسرائیل بود.

. او می‌گفت، باید تلاش کرد که حق را ستاند، اما نباید ستمی در این میان روا شود، زیرا که حق ستاندن از ضعیفانی که خود طعمه ظلم شده اند، کمتر از ظلم کردن نیست.

اوّلین کسی که این توطئه را کشف کرد، «امام موسی صدر» بود. وی به شدت مخالف جنگ بود و می‌دانست که یکی از اهداف این جنگ، خنثی کردن حرکت عظیم اوست. حرکتی که سال‌ها برای آن تلاش کرده بود. پس از استقرار نیروهای بازدارنده عرب در لبنان که اکثراً واحدهای ارتش سوریه بودند، عملاً جنگ متوقف شد. اما زمینه‌های جنگ همچنان پابرجا بود. بعد از ربوده شدن «امام موسی صدر» در لیبی در شهریور سال ۱۳۵۷ اوضاع داخلی لبنان پیچیده تر شد. اما در بهمن ماه سال ۱۳۵۷ انقلاب اسلامی ایران به وقوع پیوست و موازنه قدرت در منطقه به هم ریخت و جنگ داخلی در لبنان که سال‌ها طول کشیده بود به پایان رسید.

آن زمان به «عماد» و جوانانی که تفکّراتی مثل او داشتند، به این دلیل که بسیار به دنبال فکر و منش امام (ره) بودند، «خمینیون» می‌گفتند.