بریده‌هایی از کتاب راز رضوان؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار مقاومت اسلامی عماد مغنیه (حاج رضوان)

دو حادثه در سال ۱۳۵۴ نخستین جرقه‌های جنگ داخلی لبنان به شمار می‌آید. سرمایه‌داران لبنان شرکتی به ریاست «کمیل شمعون»، رئیس‌جمهور اسبق لبنان تأسیس کردند تا ماهیگیری در سواحل لبنان در انحصار خود داشته باشند. با تأسیس این شرکت، ماهیگیران محروم و فقیر که از این طریق امرار معاش می‌کردند، مشکل معیشتی پیدا کردند، زیرا این شرکت، اجازه صید ماهی را از آنان سلب می‌کرد. ماهیگیران در شهر صیدا به رهبری «معروف سعد» تظاهرات کردند. «معروف سعد» با اینکه سنی مذهب بود، از ارادتمندان «امام موسی صدر» محسوب می‌شد. اما این راهپیمایی کاملاً صنفی با دخالت ارتش به دستور دولت به خشونت گرایید و در پی تیراندازی سربازان، «معروف سعد» زخمی و کشته شد. مرگ «معروف سعد» در تظاهرات اوّلین جرقه جنگ داخلی بود.

«عماد» خصوصیاتی داشت که از همان سنین کودکی در وی بود و حتّی در زمان نوجوانی‌اش به آن‌ها معروف شده بود. کسانی که با او بوده‌اند می‌دانند که از سیزده سالگی با سه مشخصه مهّم و اساسی شناخته می‌شد: اوّل، صفت غیرت و دفاع از مظلوم بود. ممکن نبود مظلومی را ببیند و او را کمک نکند. به طوری که همه این را می‌دانستند. بین هم‌سالان، هرجا درگیری به وجود می‌آمد، طرف مظلوم از او تقاضا می‌کرد تا از او دفاع کند. خصوصیت دوّم، کرم و کرامت عماد بود. به این معنی که اگر قرار بود چیزی توزیع و به همه داده شود و یا خورده شود، «عماد» آخرین نفری بود که آن را می‌گرفت. صبر می‌کرد همه بگیرند و بعد اگر چیزی مانده بود برای خودش استفاده می‌کرد. در این موارد بر خودش سخت می‌گرفت. صفت سوم، شهامت بود که او را از همان سنین کم، از دیگران متمایز می‌کرد. معمولاً این صفات در رهبران دینی و کسانی که منشأ تحولات هستند وجود دارد. این صفات از همان سنین در «عماد» وجود داشت.

چه کسی فکر می‌کرد جوانان لبنانی با سلاح‌های معمولی بتوانند ارتشی را که ادعا می‌کند یکی از بزرگ‌ترین ارتش‌های دنیاست را آنطور با افتضاح عقب بزند؟! روزهای اول بعد از جنگ ۳۳ روزه، صهیونیست‌ها می‌گفتند ما شکست نخورده‌ایم، اما حالا، گزارش‌های خودشان همه چیز را برملا کرده، باوجودی که بسیار ظاهرسازی کردند تا همه چیز برملا نشود. اما کاملا پیداست. این را بدانید، آمریکا هم در جنگ ۳۳ روزه مستقیماً وارد شد. هم پشتیبانی کرد و هم مستقیم وارد شد، بی سر وصدا. اما همه آن‌ها شکست خوردند. از چه کسی؟ از عده‌ای جوان که وسیله آن‌ها عبارت بود از اعتماد به نفس، اتکال به خدا و نترسیدن از مرگ. ایستادگی در میدان. و این افسانه شکست ناپذیری قدرت‌ها این گونه باطل می‌شود.

اما یک نخبه و یک اسطوره به تمام معنا در میان رزمندگان حزب‌الله پیدا شد که هوش و استعدادی سرشار داشت. او به وقایع پیرامون خود به صورت تحلیلی نگاه می‌کرد و از کنار مسائل مختلف به سادگی نمی‌گذشت! او برای هر مشکلی به دنبال راه حل بود. یا راه حلی می‌یافت و یا راهی می‌ساخت. او در بهترین دانشگاه بیروت درس خوانده بود. استعدادی فوق العاده داشت. در مدتی که ایران بود، به خوبی زبان فارسی را فرا گرفت. حتی گویش‌های محلی را نیز یاد گرفت! به طوری که کمتر کسی فکر می‌کرد ایشان لبنانی است! او کسی بود که قبل از راه اندازی حزب‌الله لبنان، در گروه‌های مبارز فلسطینی حضور داشت و توانسته بود نقاط ضعف آن‌ها را بررسی کند، برای همین حزب‌الله دچار مشکلات و روزمرگی آن گروه‌ها نشد. حاج عماد مغنیه یا همان حاج رضوان، کسی است که پس از یک دهه از شهادت، هنوز ناشناخته است. باید سال‌ها از او صحبت شود. باید اساتید علوم نظامی و اطلاعاتی، افکار او را برای دانشجویان خود تدریس کنند.

در دوران دفاع مقدس، شخصیتی مانند حسن باقری پیدا شد که یکباره مسیر جنگ را تغییر داد! او نقاط ضعف ما را فهمید و این نقاط را اصلاح کرد. نقاط ضعف دشمن را تشخیص داد و بر روی آن‌ها متمرکز شد تا توانست در جریان آزادی خرمشهر، ضربه‌ای محکم بر دشمن وارد کند.

می‌گویند اگر یک گروه یا مجموعه، یکباره بتواند ترقی کند و به اهداف آرمانی خود نزدیک شود، در درون آن گروه، به دنبال یک نخبه باشید. کسی که توانسته نقاط ضعف را شناسایی و برطرف کند و بر روی نقاط ضعف دشمن خود نیز متمرکز شود. امام خمینی (ره) چنین شخصیتی داشت. او با یاری خدا توانست کاری بزرگ به نام «انقلاب اسلامی» انجام دهد و صدها گروه مخالف شاه را در زیر پرچم اسلام جمع کند.

اوّلین کسی که این توطئه را کشف کرد، «امام موسی صدر» بود. وی به شدت مخالف جنگ بود و می‌دانست که یکی از اهداف این جنگ، خنثی کردن حرکت عظیم اوست. حرکتی که سال‌ها برای آن تلاش کرده بود. پس از استقرار نیروهای بازدارنده عرب در لبنان که اکثراً واحدهای ارتش سوریه بودند، عملاً جنگ متوقف شد. اما زمینه‌های جنگ همچنان پابرجا بود. بعد از ربوده شدن «امام موسی صدر» در لیبی در شهریور سال ۱۳۵۷ اوضاع داخلی لبنان پیچیده تر شد. اما در بهمن ماه سال ۱۳۵۷ انقلاب اسلامی ایران به وقوع پیوست و موازنه قدرت در منطقه به هم ریخت و جنگ داخلی در لبنان که سال‌ها طول کشیده بود به پایان رسید.

هر موشکی که از فلسطین شلیک می‌شود می‌توان اثر انگشت عماد مغنیه را در آن دید...

آن‌موقع حضرت آقا گفتند «با قوت بایستید، روزهای پیروزی می‌آید.»

رایس گفته بود: (بعد از این جنگ) اگر سید حسن نصرالله زنده بود می‌توانید او را در گوانتانامو ببینید!! واقعاً هم قسمتی از گوانتانامو و بخشی از زندان‌های فلسطین اشغالی را برای نیروهای مقاومت لبنان خالی کرده بودند!

در دانشگاه الازهر مصر که مخالف شیعه بود، برای اولین بار عکس سید حسن نصرالله را نصب و اعلام کردند که رهبر ما ایشان است. بسیاری از مردم جهان عرب، پیشنهاد کردند که سید حسن نصرالله رهبر جهان عربی باشد.

به غیر از مسائل مذهبی، اخبار گسترده‌ای از حضور مسیحیان در کلیساهای سراسر دنیا مخابره شده که برای پیروزی سید حسن نصرالله دعا کردند و برای وی شمع روشن کردند.

در روزهای جنگ در حدود ۳۰۰ هزار لبنانی به سوریه رفتند و مردم سوریه آن‌ها را در خانه‌های خود اسکان دادند

و اما لبنان... و ما ادراک ما لبنان... لبنان به برکت همت و شجاعت مردم خود درخشید.

اسرائیل و آمریکا بعد از شکست سال ۲۰۰۰ توافق کردند که حزب‌الله را باید از لبنان حذف کرد. تعبیرشان این بود که ماری وجود دارد که سر آن در تهران، وسط آن در سوریه و دم آن در لبنان قرار دارد و مناسب‌ترین جایی که می‌شود به این مار لطمه زد از طریق دُم آن است!

به شما و دیگر برادران و دلاوران عرصهٔ جهاد درود می‌فرستم و دست و بازوی همهٔ شما را می‌بوسم. سیدعلی خامنه‌ای ۲۵ مرداد ۱۳۸۵.

حاج عماد خواست از این طریق به همه ما درسی بدهد. به ما گفت: نگویید غیرممکن است، بگویید تلاشم را کردم اما من موفق نشدم.

انسان‌های بزرگ کریم هستند، ولی حاج رضوان در آن درجه‌ای از کرامت قرار داشت که وقتی شهید شد حتی یک خانه از خود نداشت!

خندان به نزد من آمد و گفت: "امروز زیباترین روز زندگی من است". پرسیدم چطور؟ گفت: به دیوار مرزی فلسطین رسیدیم. کاش آن لحظه را می‌دیدی. چقدر استشمام هوا و بوی فلسطین زیباست.

«عماد» راه استتار حزب‌الله را برای ما تشریح کرد. آن‌ها روش‌های خاصی داشتند که اسرائیلی‌ها حتی اگر از روی آن‌ها عبور می‌کردند، نمی‌توانستند تشخیص دهند که زیر پایشان چیست!