بریده‌هایی از کتاب برای قاتلم؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار عارف شهید حاج علی محمدی‌پور

«ای برادر عرب که به دنبال من می‌گردی تا گلوله‌ات را در سینه‌ام بنشانی و مرا شهید کنی. بدان که تو، حالا دنبال من می‌گردی، اما روز قیامت، من به دنبال تو خواهم گشت! با این تفاوت که تو دنبال من می‌گردی که مرا بکشی و من به دنبال تو خواهم گشت تا تو را شفاعت کنم.»

تمام کسانی که در طول تاریخ منشأ تأثیر بوده و در دوستان و اطرافیان خود اثر گذاشتند، یک ویژگی مهم داشتند و آن اینکه بسیار اهل مطالعه بودند. آن هم کتاب‌هایی که بتواند در مسیر زندگی آن‌ها را یاری کند.

ما حتی با دشمن خود مهربان هستیم. ما شاگردان چنین مکتبی هستیم.

اما عبارت عجیبی که او برای قاتل خود، در وصیت نامه‌اش آورد، تعجب همگان را برانگیخت. مگر می‌شود انسانی این‌گونه عمل کند؟! عبارتی که حاج قاسم، در عملیات آزادسازی بوکمال سوریه در جمع مدافعان حرم به آن اشاره کرد و گفت: ما حتی با دشمن خود مهربان هستیم. ما شاگردان چنین مکتبی هستیم. اما عبارات عجیب حاج علی محمدی‌پور: «ای برادر عرب که به دنبال من می‌گردی تا گلوله‌ات را در سینه‌ام بنشانی و مرا شهید کنی. بدان که تو، حالا دنبال من می‌گردی، اما روز قیامت، من به دنبال تو خواهم گشت!

با این تفاوت که تو دنبال من می‌گردی که مرا بکشی و من به دنبال تو خواهم گشت تا تو را شفاعت کنم.» حاج قاسم سلیمانی حتی در کنگره کرمان شناسی اشاره‌ای به همین قسمت وصیت حاج علی کرد و گفت: این عبارات را سال‌ها قبل، برای مرحوم آیت‌الله مشکینی خواندم. ایشان بعد از شنیدن وصیت حاج علی، یک ربع ساعت اشک ریختند و گفتند: این کلام و این حالت، برای اولیای خاص خداست.

. وقت نماز شد. حسین نمازش را با صوتی حزین و دلی شکسته خواند. گویی خدا در مقابلش ایستاده و او را مشاهده می‌کند. بعد من ایستادم به نماز. در قنوت از خدا خواستم یقینم را زیاد کند. خیلی دوست داشتم مثل حسین اهل یقین شوم. پس از اتمام نماز دیدم حسین از دور به من نگاه می‌کند و می‌خندد! پرسیدم: چیزی شده!؟ گفت: می‌خواهی یقینت زیاد شود؟! با تعجب نگاهش کردم

تمام کسانی که در طول تاریخ منشأ تأثیر بوده و در دوستان و اطرافیان خود اثر گذاشتند، یک ویژگی مهم داشتند و آن اینکه بسیار اهل مطالعه بودند. آن هم کتاب‌هایی که بتواند در مسیر زندگی آن‌ها را یاری کند.

می‌گویند انسان‌های بزرگ، در دوران کودکی و نوجوانی، باسختی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. آن‌ها از مشکلات فرار نمی‌کنند، بلکه برای حل مشکلات، تلاش می‌کنند. علی از همان بچگی اهل کار بود، از بیکاری بدش می‌آمد، می‌رفت درو می‌کرد، خرمن می‌کوبید، درخت قلمه می‌زد، زمین را شخم می‌زد. نشد درختی بکارد و آن درخت نگیرد. دستش خیلی خوب بود، با آن سن کمش، شب‌ها برای آبیاری می‌رفت سر زمین، از تاریکی و تنهایی نمی‌ترسید. علی بچه فهمیده و فعالی بود. همیشه دلش می‌خواست کار بکند، اصلاً از کار واهمه نداشت،

یکی از آن‌ها گفت آن بسیجی اصلاً خانه‌ای ندارد که بتواند شما را به آنجا ببرد، پرسیدم پس کجا زندگی می‌کند؟ گفت توی پایگاه بسیج، گفتم چرا آنجا؟ چرا با پدر و مادرش زندگی نمی‌کند؟ گفت پدرش مرده و مادرش هم ازدواج کرده و رفته دنبال زندگی خودش

در سال ۶۳ هنگام عملیات بدر، فرمانده گروهان بود. سپس جانشین گردان شد. حاج علی عاشق حضرت صدیقه طاهره بود. در سال ۱۳۶۴ از سوی حاج قاسم سلیمانی به فرماندهی گردان ۴۱۲ حضرت زهرا (س) در لشکر ثارالله منصوب شد.