بریده‌هایی از کتاب چگونه خود با عظمتی بسازیم؟

باشد که بدانم کیستم و چه هستم، در هر لحظه از هر روز؛ باشد که واسطه عشق و نور باشم و بینش را هدیه دهم به آنهایی که چشم‌هایم به چشم‌هایشان می‌افتد؛ باشد که در مواجهه با سختی، تمام قد بایستم و شجاعت بر زبان راندن رأی خود را داشته باشم، حتی وقتی که ترسیده‌ام؛

هم‌راستایی با تقدس خود به معنای پایان یافتن تمام غم‌های عالم نیست بلکه به معنای قابل تحمل شدن غم‌های جهان است

خدای عزیز قلبم را بگشا، باشد که تو را بشناسم. مهربانیت را در لبخندهایی که می‌بینم به من نشان بده.

خدای عزیز، مرا هدایت کن، با من شریک شو، دستم را بگیر و مواظبم باش در آن زمان که بلندم می‌کنی تا مرا به جایی برسانی که بدانجا تعلق دارم.

«وقتی دارید به مشکل خود می‌اندیشید، به این معناست که خدا فکر نمی‌کنید»

وقتی با خالق خود یکی هستیم، وقتی مشتاقیم (به این کلمه توجه کنید) که ندانیم، درک نکنیم، همه چیز را حل نکنیم، که مسئول نباشیم، که زندگی آنطور که ما فکر می کنیم پیش نرود، آنگاه معجزه‌ها می‌توانند رخ دهند. زندگی تنها زمانی می‌تواند ما را شگفت‌زده کند که مشتاق باشیم شگف‌تزده شویم.

وقتی از قدرت خدایی استفاده می‌کنیم، احساس اشرافی بودن می‌کنیم، غرق در جواهرات. چیزی نمی‌خواهیم زیرا همه چیز داریم.

باشد که در مواجهه با سختی، تمام قد بایستم و شجاعت بر زبان راندن رأی خود را داشته باشم، حتی وقتی که ترسیده‌ام؛

باشد که بدانم کیستم و چه هستم، در هر لحظه از هر روز؛ باشد که واسطه عشق و نور باشم

«اگر چه احساس ترس می‌کنم یا مطمئن نیستم کجا می‌روم، اعتماد دارم که همه چیز برای عالی‌ترین و برترین منافع ما پیش خواهد رفت.»