بریده‌هایی از کتاب بیمار بعدی

رسول این زمان منم! گواهِ من همین که من به هرچه دست می‌زنم بدل به هیچ می‌شود!

«خدا کند کنار او به عشق زندگی کنی» نمی‌توانم این‌چنین برای تو دعا کنم! نمی‌شود تو را برای خود نخواست عشق من! نمی‌شود... گزافه است هرچه ادعا کنم!

کسی نگفت چرا خانه‌ات اثاث ندارد کسی نگفت چرا کودکت لباس ندارد کسی نگفت چرا بودنت شبیه به مرگ است کسی نگفت چرا مردنت هراس ندارد نگفت چون که پشیزی نداشت گفتنِ این‌ها که این مداخله دخلی به اسکناس ندارد سیاست است و سیاست علی‌شناس ندارد سیاست و به‌جز چند عمرو عاص ندارد جهان که شیفته‌ی چشمِ سبز و روی سفید است تفقدی به سیاهانِ آس‌وپاس ندارد! مرا ببخش که این بار گریه‌ام نگرفته! ببخش... گریه برای شما کلاس ندارد...