بریده‌هایی از کتاب مرد در تاریکی

نیاز دارم به یکی نگاه کنم، یکی که شام پیشم باشه، هر چند وقت یکبار منُ بغل کنه و بِهِم بگه که آدم خیلی بدی نیستم.

چرا دارم این کار را می‌کنم؟ چرا مصّرم که به این کوره‌راه‌های قدیمی و ملال‌آور سفر کنم؟ چه اجباری است که با زخم‌های قدیمی‌ام وَر بروم و دوباره به خونریزی بیندازمشان؟

واقعیت یکی نیست، سرجوخه. واقعیت‌های زیادی وجود داره. دنیا یکی نیست. دنیاهای زیادی وجود داره که همگی به موازات همدیگه جریان دارن، دنیاها و ضد دنیاها، دنیاها و سایه‌ی دنیاها و هر دنیا رویا، تخیل یا نوشته‌ی کسی در دنیایی دیگه است.

همان یک‌ذره دندان شکسته او را شبیه یک ولگرد از پا افتاده کرده است، عین یک دهاتی کودن. خوشبختانه فقط وقتی می‌خندد جای خالی‌اش پیداست، و در وضعیت فعلی لبخند آخرین کاری است که دلش می‌خواهد انجام دهد.