بریده‌هایی از کتاب شکوه آفرینش؛ مجموعه شعر در مدایح و مراثی امیر‌مومنان (ع)

دو گوهرند گران‌قدر، حیدر و زهرا که قدر این دو گهر را خدای سنجیده است

ای شکوه آفرینش یا علی حُسن تو مرآت حُسن داور است

دلبری دارم که با او در دو عالم از تمام دلبران، دل برگرفتم

مولای من! هرچند نوکر روسیاهی هستم ولی به جان همسر مظلومه‌ات حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) که هم مادر شهید ولایت است و هم نخستین شهیده بیت وحی و امامت در دم جان دادنم به بالینم بیا و سفارش مرا به قابض الارواح نما، و خانه تاریک قبر مرا با نور عشق و محبّت خود منوّر کن. و در عرصه رستاخیز این ازپا فتاده‌ی معاصی را دستگیری کن و در آفتاب سوزان صحرای وحشتناک محشر با چتر رحمت خود بر سرش سایه فکن و در آن روز عطشناک با جرعه‌ای از زلال کوثر، این تشنه چشمه پرفیض ولا را سیراب نما و در آن ورطه‌ی غم و اندوه که روز یومَالتبلی السرائر نام دارد آبروداری کن و او را بین اهل محشر سرفراز و روسپید بفرما. وقت جان دادن ز احسان بر سر من پاگذار تا فشانم جان به پایت یا امیرالمؤمنین