بریده‌هایی از کتاب گلچین مداحی محمودی

حسین جان! ای کاش در روز عاشورا بودیم و جان خود را سپر بلای فرزندانت می‌کردیم.

به بازار عمل، با دست خالی من و مهر تو یا مولَی المَوالی بَدَم امّا شما را دوست دارم همین باشد مدال افتخارم

عزیزان! باز ایام عزا شد لوای شاهِ دین از نو به‌پا شد محرّم آمد و ذرّات عالم عزادار شهیدِ کربلا شد در این مه تا به ابرو فرق اکبر ز تیغ مُنقذ بی‌دین دو تا شد گلوی اصغرِ بی‌شیر، پرخون به روی دست بابش از جفا شد دو دست حضرت عباس از تن برای جرعه آبی جدا شد چو نی نالد «صغیر» از این ستم‌ها که بر آل نبی در نینوا شد صغیر اصفهانی

بیا امشب نگاهی هم به من کن که مسکین و فقیرم، ای حسین جان

هزار و سیصد و اندی گذشت سال و هنوز چو لاله بر دلِ خونینِ شیعه داغِ حسین

سلام من به مُحَرَّم

از آن ترسم حریمت را نبینم در این هجران بمیرم، ای حسین جان

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست این چه شمعی‌ست که جان‌ها همه پروانه اوست هر کجا می‌نگرم نورِ رُخش جلوه‌گر است هر کجا می‌گذرم جلوه مستانه اوست

عزادارم، عزادار حسینم شب و روز از برایش سوگوارم به جز عشق حسین، چیزی ندارم

مرا اشک عزایش آبرو داد دلم را از سیاهی شستشو داد نمک پرورده این خاندانم به جز این در، درِ دیگر ندارم

یالَیتَنا کنّا مَعَک فَنَفُوزُ فَوزاً عَظیماً

قربون کبوترای حرمت قربون این همه لطف و کرمت از روزی که با تو آشنا شدم مورد مرحمت خدا شدم