بریده‌هایی از کتاب مولای ما عباس (ع)

السَّلاَمُ عَلَی أَبِی الْفَضْلِ الْعَبَّاسِ ابْنِ أَمِیرِ الْمُوْمِنِینَ الْمُوَاسِی أَخَاهُ بِنَفْسِه سلام بر او که آینه‌ای شد در برابر برادرش و در خود هیچ ندید؛ هر چه دید فقط برادر بود.

ابوبکر بن الخطیب الخوارزمی از ابن عباس روایت کرده که بر درهای جنّت نوشته است: «لا إلهَ إلّا اللّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ، عَلِی وَلِی اللّهِ، فاطِمَةُ خِیرَةُ اللّهِ، اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ صَفْوَةُ اللّهِ، عَلی مُحِبِّهِمْ رَحْمَةُ اللّهِ، وَ عَلی مُبْغِضِیهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ.»

رسول خدا (ص) فرمود: حبّ آل محمّد یک روز، بهتر است از عبادت یک سال و هر که بر دوستی ایشان بمیرد؛ داخل بهشت گردد.

تأثیر دوستی امیرالمؤمنین (ع) در آخرت ابوبکر بن مردویه حافظ ثقه در نزد چهار مذهب روایت کرده که: تنازع کردند اصحاب محمّد در آن که حبّ علی بن ابی طالب نفع می‌دهد در آخرت و از آن حضرت سؤال نمودند. فرمود: صبر کنید تا وحی در رسد. چون جبرئیل نازل شد، آن حضرت از جبرئیل سؤال نمود. جبرئیل به آسمان عروج نمود و نزول نمود و عرض کرد: «یا مُحَمَّدُ! إِنَّ اللَّهَ یقْرَأُ عَلَیک السَّلَامَ وَ یقُولُ: أَحِبَّ عَلِیاً فَمَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِی». یا محمّد! هر کجا تو باشی علی آن‌جا است و هر کجا علی باشد محبّین او آن‌جا خواهند بود هر چند گناهکار باشند.

از رسول خدا روایت است که: حرام است بهشت بر هر که ظلم کند اهل بیت مرا و اذیت کند مرا در عترت من. و کسی که به جای آورد احسانی نسبت به یکی از اولاد عبدالمطلّب و جزا نبیند از او، جزا می‌دهم او را در روز قیامت.

فقیه علی بن محمد خطیب مغازلی روایت کرده از رسول خدا (ص) که فرمود: قدمی روز قیامت برداشته نمی‌شود مگر آن‌که سؤال شود از چهار چیز: از عمر او که در چه فانی کرده؟ و از جسد او که در چه کهنه نموده؟ و از مال او که در چه انفاق نموده و از کجا کسب کرده؟ و از حب اهل بیت.

روایت شده از علی (ع) که فرمود: شکایت کردم به رسول خدا (ص) حسد مردمان، ما را. فرمود: آیا راضی نیستی که چهارمِ چهار نفری باشی که اوّل داخل بهشت می‌شوند؟ من و تو و حسن و حسین و ازواج ما در طرف راست و چپ ما باشند و ذریه ما در خلف ازواج ما باشند.

فرازی از زیارت ناحیه مقدسه: السَّلاَمُ عَلَی أَبِی الْفَضْلِ الْعَبَّاسِ ابْنِ أَمِیرِ الْمُوْمِنِینَ الْمُوَاسِی أَخَاهُ بِنَفْسِه سلام بر او که آینه‌ای شد در برابر برادرش و در خود هیچ ندید؛ هر چه دید فقط برادر بود.