بریده‌هایی از کتاب مردان مریخی، زنان ونوسی

اغلب مردان به این مطلب توجه ندارند که برای زن دانستن اینکه کسی به او علاقه‌مند است و از او حمایت می‌کند تا چه اندازه مهم است. زنان از اینکه بدانند نیازشان برآورده می‌شود شاد می‌شوند. وقتی زن نگران است باید احساس کند که تنها نیست، باید احساس کند کسی او را دوست دارد و به او توجه می‌کند.

زن خواهان برخورد همدلانه است اما مرد فکر می‌کند که او خواهان راه حل است.

مردها اغلب نمی‌دانند وقتی به درون غار ذهن فرو می‌روند تا چه اندازه سرد و نچسب می‌شوند.

مرد هرگز فکر نمی‌کند که با گوش‌دادن و برخورد همدلانه می‌تواند حامی‌زنش باشد. او نمی‌داند که در ونوس صحبت کردن درباره مشکلات و گرفتاریها لزوماً به معنای دعوت برای ارائه راهنمایی نیست.

زمانی که در ارتباطات خود، پذیرش و احترام به تفاوت‌های ذاتی افراد را نشان دهید، روابط رشد می‌کنند.

مردها باید به خاطر داشته باشند که زنها هنگام صحبت درباره مسایل موجود قصد نزدیک شدن دارند و لزوماً مترصد یافتن راه حل نیستند.

بسیار اتفاق می‌افتد که زنی صرفاً می‌خواهد احساسش را درباره روزی که پشت سر گذاشته بیان کند و شوهرش به گمان اینکه او قصد کمک دارد سخنش را قطع می‌کند تا راه حلهایی برای مشکلات به او ارائه دهد.

ما به اشتباه گمان می‌کنیم از مشکلات زناشویی پدران و مادرمان مبرا هستیم، معتقدیم که عشق ما جاودانه و همیشگی است، فکر می کنیم که به عشقی جاودانه رسیده‌ایم و به حکم سرنوشت همیشه شاد و شادکام زندگی می کنیم.

ما معمولاً از جنس مخالف خود ناامید و عصبانی می‌شویم چون حقیقت مهمی را فراموش کرده‌ایم. انتظار داریم آنها مانند ما رفتار کنند. آنچه را که ما می‌خواهیم بخواهند و همانطور که ما احساس می‌کنیم وقایع را درک کنند. ما به اشتباه فرض را بر این می‌گذاریم که اگر همسرمان ما را دوست داشته باشد، با ما به شکلی رفتار میکند که وقتی ما کسی را دوست داریم با او رفتار می‌کنیم.

ارتباط خوب مستلزم همکاری و مشارکت زن و مرد است. مرد باید بداند که شکوه زنش به معنای سرزنش کردن او نیست. زن هم باید بداند که ضمن طرح مشکلات خانواده از کارهای خوب شوهرش قدردانی کند.

به یاد داشته باشید، زن نیاز به توجه دارد و مرد نیاز به اعتماد.

وقتی دوران شیدایی تمام می شود و زندگی روزانه جای آن را می‌گیرد، می‌بینیم مردها از زنها انتظار دارند که مثل آنان بیندیشند و واکنش نشان بدهند و زنها هم انتظار دارند که مردها مثل زنان رفتار کنند. ناآگاه از تفاوتهایی که داریم، توجه نمی‌کنیم تا همدیگر را درک کنیم و به هم احترام بگذاریم. متوقّع می‌شویم، رنجش پیدا می‌کنیم و صبر و شکیبایی خود را ازدست می‌دهیم.

بدون توجه به اینکه زن چند بار همسرش را به گوش ندادن متهم می‌کند، او متوجه نمی‌شود و به رفتار خود ادامه می‌دهد. زن خواهان برخورد همدلانه است اما مرد فکر می‌کند که او خواهان راه حل است.

مردان حتی بیرون از غار هم می‌خواهند مورد اعتماد باشند. آنان توصیه و برخورد همدلانه را دوست ندارند. می‌خواهند به هر ترتیب صلاحیت خود را ثابت کنند. مرد در برخورد با زن زمانی احساس اعتماد می‌کند که زن به شکلی به او می‌گوید من اطمینان دارم که می‌توانی کارت را به‌تنهایی انجام دهی.

تنها زمانی که زن و مرد بتوانند تفاوتهای همدیگر را بشناسند و به آن احترام بگذارند، عشق فرصت شکوفایی پیدا می‌کند.

تا جایی که امکان دارد از مفاهیم «لطفا» استفاده کنید. برای انجام این کار به تمرین زیادی احتیاج دارید. صراحت به خرج دهید خلاصه و موجز حرف بزنید از عباراتی به مفهوم لطفا استفاده کنید از تعداد دفعاتی که تقاضای حمایت نمی‌کنید، مطلع باشید. بدانید چطور این کار را انجام می‌دهید. به یاد داشته باشید، خلاصه بگویید و مستقیم درخواست خود را مطرح کنید. بعد از آن هم از او زیاد تشکر کنید و قدردانش باشید.

زن مجبور نیست که احساسات خود را سرکوب کند و یا به خاطر حمایت از همسرش احساسات خود را تغییر دهد. اما باید احساسات خود را به شکلی با شوهرش در میان‌بگذارد که او احساس نکند مورد حمله یا سرزنش واقع شده‌است.

به یاد داشته باشید، زن نیاز به توجه دارد و مرد نیاز به اعتماد. این تغییر نگرش، نیاز به تمرین دارد و قابل دسترسی است. به طور کلی، زمانی که زن احساسات سرخوردگی، ناامیدی یا نگرانی را با همسرش درمیان می‌گذارد تمام سلول‌های مرد به صورت غریزی می‌خواهند فهرستی از دلایل را مطرح کنند تا زن دیگر ناراحت نباشد. یک مرد هرگز نمی‌خواهد شرایط را بدتر کند. تمایل او به توضیحِ این دلایل فقط مربوط به غریزه‌ی مریخی اوست.

مورد نیاز نبودن، منجر به مرگ تدریجی مرد می‌شود.

اگر قرار باشد مرد از اشتباهاتش پند بگیرد، به پذیرش زن بیش تر از توصیه‌های او احتیاج دارد. وقتی مرد احساس کند که زن نمی‌خواهد او را اصلاح کند، به احتمال زیاد متقاضی توصیه و راهنمایی او می شود.