بریده‌هایی از کتاب مردان مریخی، زنان ونوسی

زنی که در حال فرو رفتن در چاه است تنها چیزی که نمی‌خواهد این است که کسی به او بگوید و دلیل بیاورد که چرا نباید به درون چاه برود. به جای آن زن به کسی احتیاج دارد که به هنگام فرو رفتن در چاه همراه او باشد؛ وقتی احساساتش را مطرح می کند به سخنان او گوش فرادهد و با شرایط او همدردی کند. حتی اگر مردی نداند چرا زن احساس درهم شکستگی می‌کند می‌تواند به او محبت کند، به او عشق بورزد و از او حمایت کند.

مرد خود را به عقب می‌کشد چون به استقلال و خودمختاری علاقه دارد. وقتی به اندازه کافی خود را عقب کشید، مانند فنر جمع می‌شود و به جلو می‌آید. مرد پس از فاصله گرفتن از زن، تحت تأثیر نیازی که به دوست‌داشتن و صمیمیت دارد مجدداً به جلو پرتاب می‌شود تا به صمیمیتی که از قبل به آن نیاز داشت برسد.

بدون تردید مرد هم ممکن است به همین دلایل خود را عقب بکشد اما در شرایطی که زن او هیچ اشتباهی انجام نداده است هم، مرد خود را عقب می‌کشد.

زن وقتی خود را عقب می‌کشد که اعتماد ندارد مرد بتواند احساسات او را درک کند. یا وقتی که رنجشی به دل دارد و از آسیب دیدن دوباره می‌ترسد.

مردان به غریزه این ویژگی خود را می‌شناسند. مسئله‌ی تصمیم‌گیری یا انتخاب مطرح نیست. مطلبی است که صرفاً اتفاق می‌افتد. نه تقصیر مرد است و نه تقصیر زن. این یک چرخه طبیعی است.

مردان شبیه به کش هستند، وقتی کناره می‌گیرند تا قبل از بازگشتن در حالت کش آمدن هستند. یک نوار لاستیکی، بهترین استعاره برای درک چرخه‌ی صمیمیت مردان است. در این چرخه، او ابتدا نزدیک می‌شود، بعد خود را عقب می‌کشد و بعد از آن، دوباره به شما نزدیک می‌شود.

زمانی که در ارتباطات خود، پذیرش و احترام به تفاوت‌های ذاتی افراد را نشان دهید، روابط رشد می‌کنند.

یک روش مفید این است که بپذیریم زن حق دارد ناراحت باشد و وقتی از ناراحتی بیرون می‌آید احساس بهتری پیدا می‌کند.

تضمین‌دادن به مرد که نمی‌خواهیم او را مسبب یک حادثه یا شرایط نامناسبی بدانیم تا زمانی مؤثر است که زن در عمل با حمله به شوهرش او را مسبب ناراحتیهایش قلمداد نکند. اما اگر زن به شوهرش حمله کند، در این صورت چه بهتر که زن احساسات خود را با شخص دیگری در میان بگذارد. او باید صبر کند تا در شرایط بهتری با شوهرش حرف بزند.

چهارکلمه‌ی اعجاب‌برانگیز برای حمایت از یک مرد در قالب این جمله است «این تقصیر تو نیست.»

وقتی زن درباره مسایلش حرف می‌زند مرد به قوت قلب نیاز دارد. او می‌خواهد بداند که زنش هنوز او را دوست دارد و از فعالیتهایش متشکر است. زیرا از نظر خودش کاری جز گوش دادن انجام نداده است.

مرد می‌تواند بگوید، «برمی‌گردم و دوباره با هم حرف می‌زنیم.» ارتباط خوب مستلزم همکاری و مشارکت زن و مرد است. مرد باید بداند که شکوه زنش به معنای سرزنش کردن او نیست. زن هم باید بداند که ضمن طرح مشکلات خانواده از کارهای خوب شوهرش قدردانی کند.

مردان حتی بیرون از غار هم می‌خواهند مورد اعتماد باشند. آنان توصیه و برخورد همدلانه را دوست ندارند. می‌خواهند به هر ترتیب صلاحیت خود را ثابت کنند. مرد در برخورد با زن زمانی احساس اعتماد می‌کند که زن به شکلی به او می‌گوید من اطمینان دارم که می‌توانی کارت را به‌تنهایی انجام دهی. من تنها در صورتی به تو کمک می‌کنم که تو مستقیماً آن را از من بخواهی.

وقتی مردی نگران و زیر فشار است خود به خود سکوت می‌کند و به درون غار ذهنش می‌رود تا مسایل را حل و فصل کند. خانمها باید بدانند که در این زمان هیچکس حق ورود به غار را ندارد. زنان نباید نگران شوند که خطایی از آنان سر زده است. خانم‌ها باید بیاموزند که وقتی مردان به درون غار خود می‌روند، مدتی بعد از آن بیرون می‌آیند و همه چیز به خیر و خوشی به جریان می‌افتد.

عجیب است، اما وقتی مرد به واقع سعی می‌کند بیشتر توجه کند و به همسرش اهمیت دهد، ترس از شکست هم در او افزایش پیدا می کند و در نتیجه کمتر از خود مایه می‌گذارد. او برای اجتناب از شکست از مهرورزی به دیگران امتناع می‌کند.

از جمله هراسهای شدید مرد این است که به اندازه کافی خوب نباشد و یا صلاحیت و شایستگی لازم را نداشته باشد. مرد برای جبران این هراس می‌خواهد بر توانایی و شایستگی خود اضافه کند. زیرا موفقیت، رسیدن به هدف و کارایی در زندگی برای او از هر چیز دیگری مهمتر است.

تحت این شرایط، به زنها اطمینان می‌دهم که برای رسیدن به رابطه‌ی زناشویی بهتر لزومی‌به اینکه از خود بیشتر مایه بگذارند نیست. اگر آنها از خود کمتر مایه بگذارند همسرشان درصدد جبران برمی‌آید و از خود گذشتگی بیشتری نشان می‌دهد.

مهمترین مسئله این است که زن باید حد و مرزِ آنچه را که می‌تواند به همسرش عرضه کند بدون اینکه رنجشی تولید شود، شناسایی کند. زن به‌جای اینکه از همسرش انتظار داشته باشد که به اندازه‌ی او از خود مایه بگذارد با تنظیمِ تلاش‌های خود می‌تواند شرایط را مساوی نگه دارد.

احساس نا امیدی و بی‌اعتمادی زن این پیام را به شوهر می‌دهد که زنش به حمایت او اطمینان ندارد. در واقع مردان در درجه اول با مورد نیاز بودن انگیزه پیدا می‌کنند و اگر احساس کنند به آنها نیازی نیست انگیزه‌شان را از دست می‌دهند.

زن به دلیل آنکه از حمایت نشدن می‌ترسد، ناخواسته حمایتی را که به آن نیاز دارد از خود دور می‌کند. وقتی مرد احساس می‌کند همسرش به او در برآورده کردنِ نیازهایش اعتماد ندارد، بی‌درنگ احساس طرد شدن و بی‌اعتنایی می‌کند