بریده‌هایی از کتاب اشعار خیس

با سکوت قلبی ترک خورده نور خاموشی عشق و وفا زجه های تلخ تنهایی توی خلوت ذهنم که شلوغ

نگران دل آفتابگردونا نباش رفیق وقتی شب دیگه نخوابن عاشق ماهم میشن توی این تاریکیا شب‌تابای قشنگی هست اگه خُب نوری بخوان، عاشق شب‌تابا میشن

برای از تو بودن باز دوباره گرم باید شد یه روزی باز خواهم گشت یه روزی خام خواهم شد منی که عمر خود را ریخت به پای داشتنت هر شب شده اشکم به تو تکرار تو دیدی عشقکم در تب شدم دلخون و دلمرده پر و بالی ترک خورده دلم میخوادت اما تو میگی عشق تو دلت مرده نگو بی من نمیمیری نکن داغ دلم تازه

قلبِ من درد میکنه فکرِ من، غرق غمه اگه تُو بری عزیزم اون زمان، مرگِ منه حس پاییزی دارم بغضی تو گلوم شکست

منم غرق خودم انگار شده دل خون مثل چشمام تو فکر، این آخرین دیدار خدا حافظ خدا حافظ خدا پشت و پناهت عشق دیگه عاشق شدن محکوم خدا حافظ نشد ای عشق

بمونم یا نمونم فرقی نداره واسه تو ولی زندگی یا مرگ، فاصله دردِ، میدونم حالا درد آتیش جهنمو با جون خریدم وقتی پای بوسه از لب‌های گرمت میمونم دیگه دل طاقت نداره، وقتی تو چه بیتفاوت حرفی از دوست داشتنم پیشم نگفتی، میدونم آره من خوب میدونم که میدونی بی ارزشم خب حالا ببخش منو ببخش که تنها نمونم

از دو راهی که رسیدم، زندگی غم زده بود انتخاب آخرم بود، دل من لک زده بود که ببینم روی تو، آخرش تا زنده ام ولی افتادم به راهی که دیگه شرمی نبود مشکل از دوری چشمات بتونم من بمونم زجر این فکرای تاریکه بازم من بخونم بخونم از همه کابوسی که وحشت زده ام توی خوابم مثل بیداری کنارت نمونم

اگه عشق برات دروغه برا من یه فکرِ خوبه

ای که بی من با کسی میخندی ای شیرین من با دلت هم دلبری هایش نکن تو پیش من رد نشو از من که گویی من نبودم از ازل هی بخندد آن کثیف بر ریش تو بر ریش من