بریده‌هایی از کتاب دیوانه دیشب مرد

مثل بچه‌ها شده‌ام! زودرنج و بهانه‌گیر... تو را می‌خواهم! می‌دانم به من نمی‌دهند...

جادوگر نبود با یک نگاه ساده جهانم را جهنم کرد!

جیغ می‌زنم وگریه می‌کنم وهیچوقت بزرگ نخواهم شد!

بوی ماه مهر می‌دهد این روزها بوی مداد گِلی بوی چوب نیمکت‌های شکسته... هی اضطراب کلاس پنجم را دارم!

بانو بلند شو! که شب از نیمهٔ فنجان گذشته است... بانو بلند شو؛ و به بطری نگاه کن! «من» در تمامی شب؛ با تو بوده‌ام!

هیچکس برای گفتگو در دسترس نیست... هیچکس! حتی تو! که همیشه کنارم هستی!

دیگر دلتنگ نمی‌شوم! گریه نمی‌کنم! و دست‌های تو را نمی‌خواهم... از کوچه که بگذری عکس و اطلاعیه عجیب دلتنگت خواهد کرد!

وقتی تو نباشی... من هم نیستم!

مثل فیس بوک شده ام پر شده‌ام از آدم‌هایی که تنهایند! و تنهاییشان را با من هر روز بزرگتر می‌کنند!

گیسو طلای من از چشم‌هایت که می‌گذشتم معنی ماهی و ساحل و دریا را فهمیدم