بریده‌هایی از کتاب نلسون ماندلا

منظور از بلوغ آن نیست که شما همیشه بدانید که چکار کنید و چطور آن را انجام دهید؛ بلکه آن است که شما بتوانید هیجانات و خشم خود را کنترل کرده و دنیا را همان‌گونه که هست، ببینید.

او مرد بزرگی است؛ نه به‌خاطر اینکه هیچ نقطه ضعفی نداشته بلکه به این دلیل که بر نقاط ضعف خود غلبه کرده است

ماندلا می‌گفت که وقتی دل دشمن خودتان را به دست می‌آورید، هیچ‌گاه کینه‌ورزی نکنید. بزرگترین پیروزی شما زمانی است که شما بیش از همیشه بخشنده باشید؛ تحت هیچ شرایطی آنها را تحقیر نکنید

با تغییر شرایط، شما باید راهبرد و حتی ذهنیت خودتان را تغییر دهید. این کار، بی‌ارادگی نیست بلکه مصلحت اندیشی است.

سبک عمده رهبری، هدایت به سمت جلو نبود بلکه بیشتر به گوش دادن و رسیدن به اتفاق نظر، ارتباط داشت.

از نیروبخشی به سایرین است که ما رهبری و ایده‌های خود را اجرایی می‌کنیم که این مسئله در تمامی جنبه‌های زندگی نیز ارزشمند است.

ماندلا در وضعیت‌های آشفته و متلاطم آرام است و سعی در آرام کردن دیگران دارد. در حقیقت، او منبع آرامش است. اگر کنترل خود را از دست بدهید، کنترل موقعیت را از دست داده‌اید.

او هیچ‌گاه نرمخویی یا حساسیت دوران جوانی را از دست نداد و تنها پوسته‌ای سخت و غیر قابل نفوذ را برای محافظت از آن ایجاد نمود.

در ماه‌های ابتدایی مصاحبه‌هایمان، زمانی که در مورد برخوردهای ماندلا با پلیس و فعالیت‌های زیرزمینی او صحبت می‌کردیم، از او پرسیدم که آیا تا به حال ترسیده یا نه؛ طوری به من نگاه کرد که گویی با یک آدم عقب مانده سر و کار دارد و گفت: «معلوم است که می‌ترسیدم. فقط یک احمق نمی‌ترسد.» البته او گفت که همیشه تمام تلاشش را می‌کرد تا ترسش را مخفی کند؛ چون نمی‌خواست دیگران حس کنند که او ترسیده است. او به من یاد داد که معنای شجاعت، نترسیدن نیست؛ بلکه یادگیری چگونگی غلبه بر ترس است.

او هیچ حریم خصوصی در زندان نداشت. وقتی نخستین بار به سلول قدیمی ماندلا در جزیره «روبن» رفتم، زبانم بند آمد؛ فضای آن برای یک انسان کافی نبود و تقریباً حجمی به اندازه بدن خود ماندلا داشت که به همین دلیل وقتی دراز می‌کشید، نمی‌توانست پاهایش را دراز کند. مشخص بود که زندان، شخصیت و ظاهر او را کاملاً شکل داده است

او همانی است که به نظر می‌آید.

نیاز اصلی هریک از ما چیزی است که ما را از دنیا دور کند و حس خوشی و رضایت خاطر را به ما ارزانی می‌دارد، جایی دور از بقیه. همان‌طور که ماندلا می‌گوید: «تو باید باغ خودت را پیدا کنی.»

ماندلا می‌دانست که هیچ‌گونه روش تضمینی برای پیشگیری از حملات رقیبان وجود ندارد اما به این امر اعتقاد داشت که با تحت حمایت قرار دادن آنها، حداقل می‌تواند کاری کند که در مورد رقابت خود تجدید نظر کنند و از سویی به رقیبان آن قدر نزدیک باشد که عملکردشان را زیر نظر بگیرد.

“دشمنِ دشمن من، دوست من است”

برخی اوقات رهبری مستقیم، قبول اشتباه است ولو آنکه هیچ‌کس دیگری شما را به آن متهم نکرده باشد.

«رهبری مستقیم» به معنی انجام آن دسته از کارهایی است که ضرورتاً موجب جلب توجه نمی‌شوند.

«رهبری مستقیم» معانی بسیاری دارد.

«روش خردمندانه این است که مردم را متقاعد کنیم کارهایی را که می‌خواهیم انجام دهند و طوری به آنها تلقین کنیم که تصور کنند این‌ایده خودشان بوده است.»

حتی در روابط فردی نیز، عقیده داشت که شما باید نقش رهبر را ایفا کنید. اگر چیزی شما را آزار می‌دهد و اگر احساس می‌کنید با شما غیرمنصفانه رفتار شده، باید آن را ابراز کنید؛ این کار نیز نوعی ایفای نقش رهبری محسوب می‌شود.

درحال‌حاضر بر این باور است که بهتر است قدری کسل کننده و قابل اعتماد باشد تا عصبانی و پر ابهام.