بریده‌هایی از کتاب بانکدار فقرا

«فقر، شرایط ذاتی انسان ها نیست بلکه شرایط اجتماعی آنهاست که ما باید آن را متوقف سازیم.»

به عقیده من سازمان‌های دولتی و بین المللی مردم را دچار ترس و وحشت می‌کنند تا به این طریق توجه آنها را از بی‌کفایتی‌های خود منحرف سازند.

علاقمندی بسیاری از مردم و سازمان‌های آمریکایی به گرامین موجب شد باورکنم که آنها نیز می‌توانند برنامه ما را به نفع افراد نیازمند، بی‌خانمان و بیکار در ایالات متحده اجرا کنند.

وقتی به خواهرها و برادرانم نگاه می‌کنم خدا را به خاطر سلامتی و این همه خوشبختی شکر می‌گویم.

هم در کشورهای فقیر و هم در کشورهای ثروتمند، موسسات اعتباری به سود ثروتمندان عمل نموده و با این کار حکم «اعدام فقرا» را صادر می‌کنند!

این بانک است که به مردم و به‌خصوص به مستمندان سخت می‌گیرد.

زمانی‌که فقرا از حیث اقتصادی توانا می‌شوند، عزم خود را جزم کرده تا مشکلات جامعه خود را نیز برطرف نمایند، با بی‌سوادی پیکار کنند

اگر باور داریم دانشگاه گنجینه علم است، پس باید بخشی از این علم را در راه خدمت به هم‌میهنان خود بکاربگیریم. دانشگاه نباید مانند جزیره‌ای باشد که در آن دانشجویان تنها تحصیل می‌کنند و به مقاطع بالاتر می‌روند، اما اطلاعات خود را هرگز با دیگران به اشتراک نمی‌گذارند.

در بسیاری از کشورهای جهان سوم، اکثریت افراد از طریق همین مشاغل آزاد امرار معاش می‌کنند. اقتصاددانان با عدم آگاهی از اینکه این افراد را در کجای چهارچوب تحلیلی خود قرار دهند، به ناچار آنها را در دسته هزار بیشه ای تحت عنوان «بخش غیررسمی» می‌گنجانند. اما این بخش غیررسمی، حقیقتاً بیانگر تلاش‌ها و کوشش‌های مردمی است که خود مشاغلی برای خود دست و پا کرده‌اند. من ترجیح می‌دهم که این دسته را «اقتصاد مردمی» بنامم،

از گفتگوهایی که طی چند روز گذشته با بانک‌های مختلف انجام داده‌بودم به این نتیجه رسیدم که مشکل از بانک نیست؛ بلکه از «سیستم بانکداری» حاکم بر آنهاست!