بریده‌هایی از کتاب چگونه با کنترل زمان فرمان زندگی را به دست بگیرید (خلاصه کتاب)

به قانون پارکینسون فکر کنید: این قانون می‌گوید: «کارها ادامه پیدا می‌کنند تا زمانی که برای تکمیل‌شان اختصاص داده‌اید را پر کنند.»

اگر مصمم هستید که زمان‌تان را هدر بدهید برای ۲۰ دقیقه روی یک صندلی بنشینید و هیچ کاری انجام ندهید. خیلی زود شدیدا تمایل پیدا می‌کنید که سرکارتان باز گردید

زمان بسیار موثر برای درست کردن یک برنامه زمانی عبارتند از: صبح هنگامی که سرحال هستید. عصر هنگامی که هنوز در ذهن‌تان وقت زیادی از روز باقی مانده است. هر دوی این زمان‌ها مزایا و معیابی دارند، درنتیجه بهترین رویکرد این است که از هر دو استفاده کنید.

به جای مخالفت با خودتان، به شخصیت‌تان توجه کنید

این سیستم باید به تغییر نیازها پاسخ دهد و به اندازه کافی منعطف باشد تا فضایی برای نفس کشیدن باقی بگذارد و هم به اندازه کافی قدرتمند باشد تا همه ابعاد زندگی یک فرد را در نظر بگیرد.

۳. حسابگران زمان: این افراد به شدت نگران هستند که حتی یک دقیقه از زمانشان را بیهوده نگذرانند. آنها همیشه زمان‌بندی‌های غیرممکنی برای خودشان در نظر می‌گیرند. همیشه عجله دارند تا خود را به جایی که فکر می‌کنند باید در آن باشند، برسانند. نشانه اصلی این افراد این است که به دقت همه چیز را بررسی می‌کنند و ماه‌ها یا سال‌ها به عقب می‌روند تا ببینند هر دقیقه صرف چه کاری شده است.

۲. پیش فعال: افرادی که فعالیت را با دستاورد اشتباه می‌گیرند. آنها آنچنان درگیر پر کردن همه لحظه‌هایشان با فعالیت‌های مختلف هستند که هرگز فرصت نمی‌کنند کارهایی که انجام داده‌اند را ارزیابی کنند. به بیان دیگر آنها چنان مشغول بالا رفتن از درخت هستند که متوجه نمی‌شوند باید اساسا از درخت دیگری هم بالا بروند.

۱. بیش از حد - سازمان‌دهندگان: افرادی که همیشه فهرست بلند بالایی از کارهایی که باید انجام دهند، دارند. آنها زمان زیادی را صرف بررسی همه زوایا و جوانب می‌کنند و آنچنان درگیر این کار می‌شوند که انجام فعالیت اصلی را فراموش می‌کنند. این افراد کارها را به بهترین شکل ممکن برنامه‌ریزی می‌کنند. آنها با سازمان‌دهی دقیق کارها، احساس می‌کنند به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده‌اند. در نتیجه ممکن است تمام دستاوردشان در اثر بهم‌ریختگی نابود شود.