بریده‌هایی از کتاب تمدن زایی شیعه

همان‌طور كه وقتی بدن از روح جدا شد، مضمحل و بی‌آینده می‌گردد، فرد و خانواده و جامعه اگر ولایت حضرت اَحدی را رها كرد، پوچ و بی‌آینده می‌شود

مشكل بزرگ این است كه بعضی‌ می‌پندارند می‌شود نظام دلخواه خود را با توصیه و یا تَحَكُّم به وجود آورد، بدون آن‌كه عالَم آن جامعه تغییر كند.

که اگر تمام حرف‌هایی را كه پیغمبران می‌زنند كانت بگوید، نتیجه حاصل نمی‌شود، چون جنبه‌ی قداست قوانین كه بُعد اطاعت از معبود را تغذیه می‌كند در آن‌ها نیست. به همین جهت هم حرف‌های كانت با این‌كه از جهات بسیاری ارزشمند بود ولی نتوانست اروپا را اداره‌كند.

۵- اگر با نظر به تمدن اسلامی، راه برگشت به نگاهی که عالم و آدم را در منظر الهی می‌نگرد و تعریف می‌کند، ظاهر نشود باید بدانیم که زمان زیادی نمی‌گذرد که دیگر چیزی به نام تفکر اصیل اسلامی نخواهیم داشت و به‌کلی از کیستی اسلامی خود و چیستی آیات الهی جاهل می‌مانیم و در عین انجام عبادات دینی، از عالم دینی بیرون می‌افتیم

هیچ راهی برای تفسیر انواع اضمحلال‌ها جز این نیست که « احاطه‌‌ی وحدت از کثرت برداشته شود»

اضمحلال یک تمدن وقتی تحقق می‌یابد که «وحدت غیبیه بر كثرت‌ها حكومت نكند»

هر اندازه اَحد بر كثرت اِعمال ولایت كند، كثرت به حیات نزدیك می‌شود