بریده‌هایی از کتاب ماه‌ترین

سلام بر تو ای ابوالفضل که در زندگی و شهادتت پیام‌آور امنیت و آرامش برای همۀ ارزش‌های انسانی بودی و کافی است که تو تنها نمونۀ شگفت برای شهدا هستی، کسانی که قلّۀ مجد و شرف را در دنیای عرب و اسلام تصرّف کردند.

ابوالفضل العبّاس (ع) به خاطر اصول عالی اسلام که شعار آن را سرور آزادگان، برادرش، امام حسین (ع) بلند کرده بود به شهادت رسید. نکتۀ مهم این بود که حکم قرآن برقرار شود و عدل بین مردم نشر پیدا کند و خیرات زمین بین آن‌ها توزیع شود. در واقع ابوالفضل (ع) به خاطر آزادی و بازگرداندن کرامت انسان مسلمان به شهادت رسید

در دنیا نسبی بالاتر و عالی‌تر از نسب ابوالفضل (ع) نیست. او از ریشۀ خاندان علوی است که برترین و شریف‌ترین خاندانی است که انسانیت در همۀ دوران خودش، آن را شناخته است

وقتی در روز عاشورا بر آب مستولی شد و دست در زیر آب فرو برد و خواست بنوشد در حالی که قلب نازنینش از شدّت تشنگی می‌سوخت؛ در این لحظات آتشین به یاد عطش برادرش، مصیبت اهل بیت (ع) را به یاد آورد و شرف نفس و علوّ ذات، او را وادار کرد که آب را بر روی آب ریخته، مواسات را در این محنت جانکاه مراعات کند.

این کتاب هدیه‌ای است به قهرمان عقیده و جهاد و پرچم‌دار حسین در کنار رود فرات. به خون سرخ تو که همواره و در هر زمان و مکان تاج و تخت ستمگران را می‌لرزاند. به تو، ای کسی که خون پاکت با آب گوارای فرات در هم آمیخت تا با حروفی از نور داستان غم‌انگیز قهرمانی حسین را بنگاری.

«امّ‌البنین از زنان فاضله و آشنا به حقّ اهل بیت (ع) بود و در دوستی آن‌ها خالص و در مودّتشان ناب بود و برای او نزد آن‌ها جایگاه و مقام بالایی بود. زینب کبری (ع) پس از رسیدن به مدینه او را دید و برای چهار فرزندش به او تسلیت گفت».

این بانوی بزرگوار، امّ‌البنین به رعایت دو سبط رسول الله (ص) و دو گل او و سیدهای جوانان بهشت حسن و حسین (ع) همت گمارد. آن‌ها در او عطوفت و مهربانی را دیدند که جبران‌کنندۀ ناراحتی آنان از مرگ مادرشان بود. مادری که چون گل زود پرپر شد و با فقدان خود دنیایی از حزن و اندوه در دل آنان به جای گذاشت. در دل این سیده، امّ‌البنین محبتی از حسن و حسین (ع) به وجود آمده بود که نسبت به اولادهایش نبود، آنان که چشم از کمال و ادبشان خیره می‌شد. امّ‌البنین فرزندان رسول الله را در خدمت و مراعات بر فرزندان خودش مقدم می‌داشت. تاریخ زنی را نمی‌شناسد که فرزندان شوهرش را بر فرزندان خودش مقدم بدارد، و آن را واجب دینی بشمارد.

قهرمانی‌های ابوالفضل (ع) همیشه حدیث مردم در عصرهای مختلف است، تاریخ، مردی نظیر او که هموم و مصایب بر دوش او سنگینی کند و در همین حال بر لشکری مجهز به تمام آلات جنگی با ده‌ها هزار نفر سواره و پیاده بتازد و بالاترین خسارات از لحاظ تعداد و لشکریان به آن‌ها وارد کند سراغ ندارد.

این کتاب هدیه‌ای است به قهرمان عقیده و جهاد و پرچم‌دار حسین در کنار رود فرات. به خون سرخ تو که همواره و در هر زمان و مکان تاج و تخت ستمگران را می‌لرزاند. به تو، ای کسی که خون پاکت با آب گوارای فرات در هم آمیخت تا با حروفی از نور داستان غم‌انگیز قهرمانی حسین را بنگاری.

قابل ذکر است که فاجعۀ کربلا و آنچه به امام حسین (ع) از مصیبت و ظلم آشکار رسید، چیزی جز نتایج مباشرت به انحرافات نیست. انحرافات سیاسی از جانب حکام و مسئولانی که به دستگاه حکومتی به نظر محلّ غنیمت و وسیله‌ای برای ثروت می‌نگریستند و توجه نداشتند که اسلام دولت را وسیلۀ خدمت به جامعه و وسیله‌ای برای پیشرفت زندگی فکری و اقتصادی می‌شناسد و اینکه حکومت نزد خدا مسئول اقتصاد امّت و بر آن واجب است که شدیدترین احتیاط را در این‌باره بنماید. رئیس دولت و شخصی از دستگاه دولتی حق ندارد که هر چه خواست از اموال دولتی را بردارد.